Pienjo

Het gymzaaltje van een basisschool in Zaandam was omgebouwd tot televisiestudio, compleet met twee camera's, lampen, een grote microfoonhengel en monitoren. De vloer was bezaaid met kabels. Het decor bestond uit een klimrek en kindertekeningen. In het midden van de ruimte stond een tafel waarop blokken lagen. Achter die tafel zat de poppenspeler. Een lieve mevrouw.

Merel kwam binnen en was direct helemaal gefocust op Pino. De bovenkant van deze grote blauwe vogel stond levenloos op een soort kapstok te wachten tot hij weer tot leven werd gewekt. Het leek alsof het zesjarige meisje verder totaal niet onder de indruk was van alle toeters en bellen die horen bij een tv-opname. Ze gaf de poppenspeler een slap handje en zei, desgevraagd, dat ze Pino best durfde te aaien. Dat deed ze. Ze vond hem zacht.

Wij maakten ons op voor een gesprek tussen Merel en Pino. Merel mocht plaats nemen achter de tafel. De camera's werden gestart en de regieassistent gaf Pino aan de poppenspeler. Die maakte in een split second van de pop een levend wezen. Opeens bewoog de pop zoals Pino beweegt en daar was ook het stemmetje dat we allemaal kennen uit Sesamstraat. Het lachen.

'Nu ben ik echt', zei Pino en we geloofden het allemaal. Merel keek met hele grote ogen; alsof ze water zag branden. Verbazing zoals verbazing bedoeld is. Het duurde niet lang, maar het was een reactie om nooit te vergeten. Alsof het meisje werd betoverd. Tot Pino haar iets vroeg. Toen gaf ze gelijk antwoord. Dat daar net nog een poppenspeler zat leek op slag vergeten en dat de hele onderkant van de vogel ontbrak deed niet ter zake. Merel sprak met Pino.

Op de vraag wat ze wilde worden zei Merel: 'Astronaut.' Pino wilde weten waarom, waarop het meisje uitlegde dat ze dan naar de maan kon vliegen. Dat wilde Pino ook wel en toen zei het meisje: 'Maar jij bent een vogel. Jij kan toch vliegen!'

Het werd een prachtig gesprek. Nog geen tien minuten en integraal uitzendbaar, al zal dat niet gebeuren. Aan het eind kreeg Pino een kus en de twee omhelsden elkaar innig. Daarna zette de poppenspeler Pino aan de kant. Merel was niet verbaasd. Ze ging vrolijk terug naar de klas.

Na Merel kwam Linde. Daarna kwamen Senna, Anna, Sophie en Mark. Stuk voor stuk waren ze diep onder de indruk. In totaal kwamen er zestien kinderen voorbij en allemaal beleefden ze, net als Merel, die magische sensatie bij de transformatie van pop naar Pino. Zelfs Reintje, de 41-jarige cameraman die deze dag zijn Sesamstraatdebuut maakte, werd weer een kleine jongen toen hij aan het eind van de draaidag even met Pino op de foto mocht.