plog 14 02 14 / #LVK

Een plog is een blog, maar dan met foto’s. Een fotodagboek. Het is helemaal hip, geloof ik. Deze week zag ik in ieder geval een paar leuke plogs voorbij komen en toen dacht ik: ‘Dat wil ik ook!’

De dag van gisteren leek mij een geschikte dag voor dit experiment. 

De wekker ging om 07.00 uur. Het was Valentijnsdag! Om te beginnen met de kinderen mijn lieve Lief verwend. Daar is dan gelijk al geen foto van, want… privé.

Belangrijker dan Valantijnsdag is Apollodag. Een feest op school. Voorheen meester- en juffendag, maar anno 2014 is het iets minder voor al die lieve en keihard werkende leerkrachten en iets meer een feest voor de kinderen. Zo is er bijvoorbeeld ontbijt in de klas. Hartstikke schattig. Dus ga ik toch even kijken, ook al heb ik een lange dag voor de boeg.

  

10.15 uur. Mijn auto is mijn tweede huis. Of -misschien beter nog- mijn kantoor. Anderhalf uur heb ik om te bellen, te bedenken wat ik de komende weken nog allemaal moet doen en om een zak lollies weg te werken. Ik ben op weg naar Venlo.

Vandaag mag ik het LVK filmen. Het Limburgs Vastelaovesleedjes Konkoers. Een songfestival in Limburg. Al jaren is de Twitter-hashtag #LVK trending topic in Nederland als de Limburgers bepalen wie dat jaar het beste carnavalsliedje heeft gemaakt.

We doen de grootste en belangrijkste live uitzending van L1 met zes camera’s. Daan en ik zetten ze op hun plek.

Als alle camera’s staan en de belangrijkste zaken zijn getest is het tijd voor soep en een broodje. Ondertussen doen we de regiebespreking. Regisseur Mark legt uit wat we gaan doen, waar de lastige overgangen zitten en neemt het draaiboek door. Wie vragen heeft kan ze nu nog stellen. Hierna moeten we allemaal weten wat ons te doen staat.

Dan neemt iedereen zijn positie in voor de repetitie. We hebben twee uur de tijd om een paar criciale momenten door te nemen. Dat is behoorlijk minimaal, maar Mark heeft alles goed voorbereid. We doen nu eigenlijk een samenvatting, de highlights van vanavond. Zonder de muziek. Dat zien we straks voor het eerst.

Floormanager Erik en presentator Henk kijken niet streng of boos. Ze zijn in opperste concentratie. De repetitie is in volle gang. Laatste puntjes worden op de i gezet. Hier oefenen we het uitslagenmoment, als de punten van de verschillende jury’s uit de provincie binnenkomen. Grubbenvorst douze points.

Diner! We eten bij romantisch kaarslicht; het is immers Valentijnsdag. Een gehaktbal en gegratineerde aardappeltjes met erwtjes en worteltjes uit blik. Mjammie!  

Ja, er komt nog heel wat kijken bij zo’n live-uitzending. Kijk eens hoeveel knopjes Sander heeft. En hij weet ook nog waarvoor die allemaal zijn! Ik vind het knap. Hij schakelt vanavond de uitzending. Zes camera’s, dat lijkt simpel, maar er zijn ook allerlei soorten titels, split-screens, instarts, graphics en zelfs slowmotions.

In de Greenroom (waarom is daar geen Limburgs woord voor) staan de artiesten. De spanning is er om te snijden. Dit zijn bijvoorbeeld de Toddezek uit Grubbenvorst. Die hebben een paar jaar geleden ook al eens gewonnen. Misschien kent u ze niet, maar in Limburg zijn ze wereldberoemd.

Ik zal vanavond met mijn camera heen en weer rennen tussen podium en Greenroom. Leuk!

Hier sta ik voor het uitzinnige publiek. 4.000 verkleede Limburgers. De run op kaarten voor het LVK is elk jaar weer spannender dan de voorverkoop van Lowlands. Serieus!

En dit is Tom, mijn kabelassistent voor deze avond. Zonder hem ben ik nergens. Als hij de kabel in de knoop trekt zijn we geflurkt. En we moeten heel wat meters maken. Daarom heeft hij ook een grote zware bos triax in zijn handen. Hier lacht hij nog voor de foto, maar tijdens de uitzending zal het zweet op zijn voorhoofd staan.

Een goede cameraman is niks zonder een goede assistent!

Rond half elf is de uitslag bekend. Het dak gaat er af. De Toddezek uit Grubbenvorst winnen, maar het was heel close. Bijna had Spik en Span gewonnen. Geen idee meer waar die vandaan komen.

En dan moeten de winnaars nog een keer het winnend liedje opvoeren op het podium. Alle andere artiesten komen erbij. Het is een groot feest. Als de aftiteling al voorbij is en de uitzending is afgelopen doen ze het nummer gewoon nog een keer. Handig, want nu kan ik even snel een foto maken. Ik sta op pole-position!

Wij zijn klaar, maar het feest is nog niet afgelopen. Dus moeten we met grote camera’s door het publiek. En heel wat Limburgers zijn inmiddels toeter. Lampioni. Zo zat als een aap. Als je daar met grote zware en heel dure spullen langs moet ontdek je hoe vervelend mensen worden van drank.

Om twee uur in de nacht stop ik bij een pomp voor een drankje. Nog een half uurtje en dan ben ik weer thuis. Ik ben op dit soort tijdstippen jaloers op vrachtwagenchauffeurs die even kunnen stoppen en een bedje bij zich hebben in de cabine.

Tot zover mijn eerste plog.

Wie weet tot snel weer.