Het kleine meisje liep net een week stage toen
ze een camerakabel los trok, die de beelden van pratende voetbalcoaches in de
perskamer transporteerde naar de regiewagen. Verslaggevers hadden de trainers
al uitvoerig geïnterviewd en er was nauwelijks aanleiding om over de zojuist gespeelde
wedstrijd na te praten; toch was het stadion te klein.
Gelijk werd er gesproken over negatieve
evaluatierapporten. Dit incident moest tot op de bodem worden uitgezocht en aan
het eind van de dag werd de hele ploeg op het matje geroepen. Een donderspeech
was terecht, maar in dit geval had meer rekening gehouden mogen worden met de
gevoelens van die arme stagiaire.
In Omroepland wordt de stagiair(e) steeds vaker
gezien als een volwaardig medewerker. Begeleiding wordt in de praktijk helaas regelmatig
overgelaten aan iemand die zelf amper zijn of haar stage heeft afgerond. Aan de
assistent van de assistent of aan iemand die geen tijd heeft om een oogje in
het zeil te houden. De leerling krijgt slechts een paar basale instructies mee,
waarna hij of zij voor de leeuwen wordt geworpen. Het is verbazingwekkend hoe snel
ze tegenwoordig verantwoordelijke taken hebben.
Begrijp me goed. Het is prima dat jonge mensen ervaring
opdoen in de praktijk. Ook mijn carrière heeft ooit een vlucht genomen, nadat
ik de kans kreeg om stage te lopen bij AT5. Alleen geloof ik dat het anno 2014 niet
meer draait om een leerproces.
Op verschillende internetsites wemelt het van de
vacatures voor stagiaires in de media. Er is geen programma dat nog gemaakt
wordt zonder productie- of redactie stagiair. Facilitaire bedrijven krijgen
dagelijks de vraag of ze nog een goede leerling in huis hebben. Iemand die een
extra camera kan bemannen. Op deze manier krijgen enthousiaste jonge mensen
prachtige kansen, maar na afloop van de stageperiode houdt het in veel gevallen
gelijk weer op.
Je ziet ook steeds meer afgestudeerden, die nog
een soort stage willen lopen bij een omroep, productiehuis of facilitair
bedrijf. Zij hopen met extra werkervaring meer kans te maken op een klein
contractje. Organisaties maken dankbaar gebruik van deze groep spotgoedkope arbeidskrachten,
die vaak net wat meer ervaring hebben en geen schoolopdrachten hoeven uit te
voeren. Dat scheelt weer in de begeleiding. Deze vrijwilligers nemen echter wel
plekken in die normaal gesproken door echte stagiaires zouden worden ingevuld
of -erger- door betaalde krachten.
Het is een trend die niet te stoppen is. Zeker
niet ten tijde van bezuinigingen.
We moeten leren leven met onhandige copy-paste-fouten in callsheets.
Koeriersdiensten die in Hilversum af en aan rijden. Draaidagen die onlogisch
zijn gepland. Met klussen die te laat worden geannuleerd en met de leerling
cameraman die live op zender een zwieper maakt, terwijl hij spartelt in het koude
diepe.
Het zijn allemaal kleine missers, zelden
desastreus, maar bijelkaar opgeteld genoeg om een gezonde hekel te krijgen aan
stagiaires waar teveel van verwacht wordt. Alleen kan dat dus niet. Ervaren
omroepmedewerkers moeten niet klagen maar puinruimen. Zonder mopperen de foutje
herstellen die zijn veroorzaakt door stagiaires, want om te beginnen laat je geen
productie in de soep lopen. Dat is je eer te na. Bovendien mag je absoluut
nooit een stagiaire laten barsten. Dat is een omroepwet! Voor je het weet is het
namelijk een nieuwe John de Mol. Een Erland Galjaard of Jan de Jong in de dop. Je
weet het nooit. En dan krijg je jaren later alsnog de deksel op je neus.
Zo ben ik razend benieuwd op welke
vooraanstaande positie we het kleine meisje van de losgetrokken triax over tien
jaar tegenkomen. Een ding is zeker: de eerste wijze lessen heeft ze inmiddels
geleerd.
Ben ooit wel eens een stagiaire tegen gekomen als data-handler op een filmset.
BeantwoordenVerwijderenWie kan het in zijn eentje een filmdag verprutsen. Juist ja een data-handler.