De snelweg A64/E80 gaat van Toulouse naar
Biarritz. En terug. Wij rijden op het stukje tussen Lannemezan en Tarbes in de
Hautes-Pyrénées. Het is nacht. De weg is stikdonker en nagenoeg verlaten.
We komen met twee auto’s uit Spanje. Net over
de grens hebben we een interview opgenomen met etappewinnaar Michael Rogers en
we hebben stukje ‘live’ gedaan met ploegleider Steven de Jongh, bij het hotel
van de Tinkoff-Saxoploeg. De rit naar ons hotel in Bagneres de Bigorre duurt een
uur en vijftig minuten. Ook dat is de Tour.
Voor die bijdrage in het NOS programma De
Avondetappe waren we met vier personen. Twee auto’s en een satellietwagen.
Jeroen is de verslaggever, Martijn is redacteur, Bas verzorgt de verbindingen
en ik ben cameraman van dienst. Geluid maken we met z’n vieren. We zijn een
gezellig clubje.
Elke avond, na afloop van de etappe, bepalen
Jeroen en Martijn waar we naartoe gaan. Zij zetten hoog in. Het liefst naar
iemand die er toe doet in de Tour. De etappewinnaar of het verhaal van de dag.
Een paar keer waren we bij de Nederlanders die belangrijk zijn. Vanaf het
moment waarop ik de vorige week ben ingevallen bestaat het lijstje uit:
Gallopin, Mollema, Ten Dam, Bauer, Westra en Rogers. Tot nu toe is ons plannetje
slechts één keer mislukt. FDJ ploegleider Marc Madiot verbood op het laatste moment
dat zijn renner Pinot bij ons aanschoof. Toen hadden we niks.
Het is dus best spannend wat we doen, maar het
is ook erg leuk. Boven op het nieuws. We racen door Frankrijk en willen elke
avond een relevant stukje aanleveren. Het gevolg is wel dat we lange dagen
maken en vooral veel kilometers. Net reden we nog bijna een beest plat. Een
grote rat of een bever. In het donker kon ik het niet goed zien. Ook ben ik
alweer geflitst. Ik reed 76 waar je 70 mocht. Op elke hoek waar je de snelheid
moet aanpassen hebben die verdomde Fransen een flitspaal gezet. Als ik alle
bonnen, die horen bij de flitsen die ik de afgelopen dagen heb gezien,
daadwerkelijk krijg dan houd ik niets over aan deze klus.
Vanavond hebben we het wereldrecord
Entrecote-eten verbroken. Hoewel het een goed stuk vlees was voel ik het nog
steeds. Tussen de bedrijven door eten we iets in de hotels waar de renners
verblijven, maar in Spanje ging de keuken laat open. Toen eindelijk onze borden
op tafel stonden moesten we gauw aan de slag om alles klaar te zetten voor de
komst van Rogers. Niet eerder heb ik in zulke korte tijd zo’n lap vlees
weggewerkt.
Het is nul uur drieëntwintig. In de verte doemen
drie bekende vrachtwagens op. Ik herken het rode paperclip-logo op de
achterkant en de grote NOS stickers. Het zijn de wagens van De Avondetappe.
Eerst passeer ik de materiaalwagen, dan de vrachtwagen met het aggregaat en
voorop rijdt Gerard met zijn grote satellietwagen die tevens dienst doet als
regiewagen. Ik toeter drie keer en zij toeteren terug.
Dit is de nachtelijke troepenverplaatsing van
de NOS Tourploeg. Zij komen van de uitzendlocatie in St Bertrand de Comminges
en zijn op weg naar hun hotel in Tarbes. Volgens het NOS Tourboek is dat
vierenzestig kilometer.
Ik heb ze niet geteld, maar we zijn hier met meer dan dertig man. Commentatoren, verslaggevers, redacteuren, een presentator, producers, cameramensen, technici, een regisseur, belichters en gasten natuurlijk. Iedereen slaapt elke avond op een andere plek. We reizen deze weken tussen de zes en achtduizend kilometer en zijn druk in de weer tot diep in de nacht. Dit is een productionele monsterklus met vooral veel logistieke uitdagingen. Dat realiseer ik me weer eens als ik midden in de nacht de vrachtwagens achter me laat op snelweg A64/E80, die gaat van Toulouse naar Biarritz.
Ik heb ze niet geteld, maar we zijn hier met meer dan dertig man. Commentatoren, verslaggevers, redacteuren, een presentator, producers, cameramensen, technici, een regisseur, belichters en gasten natuurlijk. Iedereen slaapt elke avond op een andere plek. We reizen deze weken tussen de zes en achtduizend kilometer en zijn druk in de weer tot diep in de nacht. Dit is een productionele monsterklus met vooral veel logistieke uitdagingen. Dat realiseer ik me weer eens als ik midden in de nacht de vrachtwagens achter me laat op snelweg A64/E80, die gaat van Toulouse naar Biarritz.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ik wil reacties altijd eerst even lezen, voor ze op dit weblog worden geplaatst. Daarom kan het even duren voor een reactie wordt gepubliceerd. Ik plaats niet zomaar elke reactie. Het is mijn weblog, dus ik bepaal wat ik een goede reactie vind en wat niet. Als je het er niet mee eens bent, dan moet je lekker zelf een weblog beginnen.
Anonieme reacties zal ik extra kritisch bekijken.