Het is half zeven in de ochtend, op eerste paasdag 2015. Ik ben in Drachten, bij de Bethelkerk. Dat is overigens meer een evenementenhal, dan een traditioneel kerkgebouw. Hier vandaan zal de EO tussen 09.00 en 10.00 uur een paasviering uitzenden. Live met acht camera's. Gisterenavond hebben we opgebouwd en gerepeteerd. We hebben overnacht in een hotel. Mijn kamertje rook naar stopverf.
Kwart voor negen. Na de laatste repetities, een eenvoudig ontbijt en twee bekertjes koffie zijn we er helemaal klaar voor. Dit is mijn camera, rechts voor het podium. Inmiddels is de zaal gevuld met ongeveer 2.000 bezoekers. Die mensen zijn allemaal heel vroeg opgestaan om met elkaar het paasfeest te vieren. Ik wist helemaal niet dat dit bestond en kijk mijn ogen uit.
Twaalf uur precies! Na de dienst hebben we razendsnel afgebroken en opgeruimd. Om elf uur zijn we vertrokken in Drachten. Nu ben ik in Hilversum, waar mijn eigen auto op een bekende carpoolplek stond. Ik ga namelijk door naar een volgende klus. Omdat een collega ziek is ben ik gisterenavond laat gevraagd om bij te springen in Rotterdam. Daar heeft iemand anders inmiddels mijn camera opgebouwd en wachten ze inmiddels op mij. Ik geef gas.
Van de Bethelkerk in Drachten naar Stadion Woudestein in Rotterdam kan je in 123 minuten rijden, inclusief pitsstop. Ik ben ruim op tijd voor aanvang van de wedstrijd Excelsior - ADO aanwezig en word opgevangen door een projectmanager die klaar staat met een toegangspas en een hesje waarmee je op het veld kan komen. Die had ik namelijk niet meegenomen naar de kerkdienst.
Vriendelijke collega's van DutchView hebben alles opgebouwd en gecontroleerd. Ik mag camera 4 doen, de camera tussen de dug-outs.
De eerste helft is niet om door te komen. Gelukkig gebeurt er in de tweede helft genoeg. Het beslissende doelpunt van ADO valt pas in de allerlaatste minuut. Ik volg de feestende trainer en film de interviews na afloop. Tijdens het opruimen merk ik pas dat het best een enerverend dagje was.
Om zeven uur ben ik eindelijk thuis, tot grote vreugde van mijn lieve vrouw, de kinderen en onze trouwe stofzuiger.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ik wil reacties altijd eerst even lezen, voor ze op dit weblog worden geplaatst. Daarom kan het even duren voor een reactie wordt gepubliceerd. Ik plaats niet zomaar elke reactie. Het is mijn weblog, dus ik bepaal wat ik een goede reactie vind en wat niet. Als je het er niet mee eens bent, dan moet je lekker zelf een weblog beginnen.
Anonieme reacties zal ik extra kritisch bekijken.