oeh oeh oerwoudgeluiden

“Het zou toegestaan moeten zijn dat een scheidsrechter of voetballer zelf mag besluiten om van het veld te stappen,” zegt Gijs de Jong, directeur operationele zaken van de KNVB vandaag op de website van de NOS. Dit naar aanleiding van de 'vreemde-mannen-geluiden' tijdens de wedstrijd ADO–Ajax, het afgelopen weekend. Ik ben verdrietig sinds het lezen van deze regel en kan het niet laten om even te reageren.

Normaal reageer ik niet zomaar op nieuwsberichten en zeker niet als ik er zelf niet bij betrokken ben, maar nu kan het even niet anders. Het zit me hoog. Ik hoor en lees zoveel onzin. Bovendien weet ik er wel iets vanaf, want ondanks het feit dat ik niet kan voetballen sta ik regelmatig op een voetbalveld.

Een cameraman krijgt ook wel eens iets naar zijn hoofd geslingerd. Bier, ingevroren Snickers, spuug, muntjes, bekertjes pis, vuurwerk en vooral scheldwoorden. Gelukkig is het mij al een jaar niet meer overkomen, maar ik weet wel dat het behoorlijk wat indruk kan maken. Uit eigen ervaring én uit de verhalen van collega’s die dit fenomeen -jammer genoeg- bijna allemaal kennen.

De vraag is alleen: Wanneer grijp je in? Wanneer trek je de stekker uit je camera en loop je van het veld?

Dat lijkt simpel, maar het is nog niet zo eenvoudig. In principe zullen de meeste regisseurs zeggen dat je mag vertrekken zodra jij vindt dat het te gek wordt, maar als puntje bij paaltje komt doet bijna niemand dat. We gaan allemaal veel langer door. Vooraf en achteraf weten we precies te benoemen wat de grens is, maar in het heetst van de strijd blijkt dat het om een enorm grijs gebied gaat.

Ik ken collega’s die zijn blijven staan toen ze vuurwerkbommen om hun oren kregen. Achteraf bezopen, want je zal zoiets in je capuchon krijgen, maar ik begrijp het wel. De belangen zijn groot, je staat daar om je werk goed te doen en je wil ook niet flauw of kinderachtig zijn. Bovendien krijgt zo’n beslissing vaak toch nog een staartje. Die keren dat wél iemand aangaf dat de maat vol was, ontstond er bijna altijd discussie. Legendarisch zijn de woorden van een regisseur die, vanuit zijn veilige regiewagen, tegen de cameraman achter het doel zei: ‘De keeper staat er toch ook nog!’

Even terug naar de speler van Ajax. Wat was er gebeurd als die zondag direct had besloten om het veld te verlaten? Ik weet zeker dat hij de hele strontkar over zich heen had gekregen. Ik denk dat ze hem zouden vragen of dit nou echt nodig was, nog voor hij bij de spelerstunnel was aangekomen. Hij zou er nog jaren last van hebben. Alleen een grootheid als Messi kan zich zoiets permitteren.

Dus die meneer van de KNVB moet zich diep schamen. Hij moet dit niet op het bordje van de individuele speler of een scheidsrechter leggen. Daarvoor zijn de belangen veel te groot.

Ik stel voor dat we een soort digitale spreekkoor-meter ontwikkelen die objectief en neutraal vast kan stellen wanneer er in een stadion dingen geroepen worden die niet door de beugel kunnen. Zodra de meter een bepaalde waarde overschrijdt valt de stroom in het hele stadion uit. Dan is er geen licht meer, geen bier of friet, geen housemuziek en ook geen rechtstreekse televisie-uitzending. Zodat de mensen in stilte en in het donker hun zonden kunnen overdenken. Of de bavianen naast zich op de tribune een knal voor hun kop kunnen verkopen, zonder dat iemand het ziet. En iedereen mag daarna naar huis lopen, want ook de lift en de slagboom van de parkeergarage werken niet meer. De wedstrijd wordt gestaakt en op maandagochtend, in een leeg stadion, verder of opnieuw gespeeld.