regiebespreking

In een klein achterafzaaltje zit de crew bij elkaar. Het is altijd in achterafzaaltjes. In ieder geval op de gekste plekken. In een kantoortje, vergaderzaaltje, op een zoldertje, in de keuken, een kleedkamer, aan de bar of rond de laadklep van de materiaalwagen. Zo ook nu. Dit was vroeger waarschijnlijk de sacristie.
Een zeer ervaren ploeg hangt op stoelen, krukjes en lege flightcases. Ze leunen tegen de muur of zitten op tafels. Met een beetje fantasie zou je het een kring kunnen noemen. In het midden staat de regisseur. Voor hem is dit een belangrijk moment. Hier heeft hij weken, zo niet maanden, naartoe gewerkt. Hij heeft zich verheugd deze dag. Waarschijnlijk stiekem voor de spiegel geoefend. Of op zijn minst tijdens de lange autorit op weg naar deze locatie.
De cameramensen zijn allemaal in het zwart. Dat staat dikgedrukt op het callsheet. Of het bij deze klus echt noodzakelijk is om in schutkleuren achter de camera te staan valt te bezien, maar nu is wel in één oogopslag duidelijk waar de cameraploeg zit. En anders zou de regisseur het verraden, want hij kijkt uitsluitend naar de cameramensen. Zijn hele betoog is gericht op de zes mannen van het beeld. Techniek, licht en geluid zijn een beetje voor spek en bonen bij deze regiebespreking.
Ietwat onhandig, wellicht nerveus, rommelt de regisseur met een dik pak papier. Het is zijn draaiboek. Zo te zien staat het vol krabbels en onleesbare aantekeningen. Iedereen heeft zo’n boekwerk gekregen, al zullen de meeste exemplaren straks ongebruikt in een prullenmand verdwijnen. Wij hebben in principe genoeg aan de samenvatting; een line-up van het programma.
Ik wil niet ongeïnteresseerd overkomen en blader het draaiboek even door. Ondertussen luister ik naar aanwijzingen voor de floormanager en een gedetailleerd verhaal over de inhoud van een paar speeches die straks voorbij komen.
Een regiebespreking is altijd belangrijk. Ik vind dat je dit moment nooit mag overslaan. Zelfs niet wanneer het een routineklus betreft, zoals een simpel potje voetbal. Vaak kan het kort en bondig. Sommige regisseurs doen het met een flinke dosis humor en andere maken er een geweldige peptalk van. Allemaal prima.
Ook nu wil ik weten wat de regisseur van de dag te melden heeft, maar hij doet het nogal uitvoerig. (understatement!) Lang niet alle informatie die hij ons meegeeft hebben wij nodig om straks ons werk goed te doen. Dus ga ik ongewild op andere zaken letten. Zo kan ik aan de gezichten om me heen zien dat ik niet de enige ben die bij wie de gedachten afdwalen.
De regisseur doet zijn uiterste best. Misschien wil hij het wel té goed doen. Om hem heen zitten uitsluitend mensen die gisteren nog een hele grote klus deden en waarschijnlijk morgen voor een ander zeer prestigieus project zijn ingehuurd. Wat dat betreft is hij enorm verwend met een top ploeg.
Ik zeg niet dat deze jongens en meisjes de klus van vandaag met twee vingers in de neus doen. Straks gaat iedereen álles geven. In dit zaaltje zit niemand die de kantjes er vanaf loopt. Nooit niet! Wij weten allemaal precies wanneer we moeten pieken en dat is zo te zien niet op dit moment. Het was beter geweest als ook de regisseur zijn krachten een beetje zou sparen.
Iedereen heeft straks zijn positie, die zijn allemaal goed gekozen en vanuit alle hoeken kunnen wij prachtig in beeld brengen wat er gaat gebeuren. Nu we weten wat het plan is en hoe het programma er uitziet kunnen we beginnen. Zeker omdat er ook nog een serieuze repetitie volgt.
Kom maar op!
Ik zie dat een collega tegenover mij op dit moment waarschijnlijk hetzelfde denkt: Dat het best sneu is voor onze regisseur. Die staat zo zijn best te doen voor dit stelletje cowboys van de prairie die Omroepland heet.
We gaan allebei min of meer tegelijk weer recht zitten en aandachtig luisteren. Voor de vorm.