De vorige week was ik in België, op de set van Storm, een nieuwe Nederlandse avonturenfilm.
Het speelt zich helemaal af in de middeleeuwen en daarvoor hebben ze een
geweldig decor gebouwd. Een middeleeuws stadje met smalle straatjes en steegjes.
Alles is nep en er staan alleen de voorkanten van alle huizen en gebouwen. Begin
2017 wordt deze film in de bioscoop verwacht en rond die tijd zendt ook Het Klokhuis onze aflevering over
‘production design’ uit. Daarin is te zien hoe zulke indrukwekkende decors worden
gemaakt.
Met jullie wil ik het nu even hebben over het
verschil tussen een eenvoudige Klokhuis cameraman en de serieuze DOP van zo’n speelfilm. Director of Photography, daar begint het
al mee. Dat klinkt toch net even anders dan een ee-en-gee cameraman. ENG
staat voor Electronic News Gathering, maar what the fuck. Iedere leek die deze
afkorting ziet, denkt dat ik gevaarlijk ben. Hartstikke eng. Nee, dan lang leve
de term die-oh-pie.
De DOP bij Storm is de uiterst
vriendelijke, vakbekwame en zeer behulpzame cameraman Rolf Dekens NSC. Dat is ook nog zo’n dingetje: die
letters NSC achter de naam. Het staat
voor Netherlands Society of
Cinematographers. Hartstikke cool. Een selecte club, waarbij je alleen
wordt toegelaten wanneer minimaal twee andere leden je voordragen. Een soort
Rotary, maar dan voor cameramannen.
Hij had ook nog zo’n fameuze regisseursstoel op
de set, met op het doek van de rugleuning zijn naam. Wil ik ook! Niet dat ik in
de televisiewereld ook maar even de kans krijg om te gaan zitten, maar het
staat wel professioneel.
Zo’n echte filmcameraman heeft alle tijd. Een
paar assistenten knappen alle rotklusjes voor hem op. Een first assistant camera operator, de focus puller, een gripper,
de gaffer, zijn best boy, de electrician
en de licht assistent. Dat doe ik
voor Het Klokhuis allemaal in mijn eentje! En er was die dag ook nog een
Steadicamoperator, dus de cameraman hoefde zelf niet of nauwelijks te filmen.
Ik ben niet gewend dat iemand mijn statief
draagt. Laat staan dat iemand het op de juiste plek en hoogte weer klaar zet. Er
is bij Het Klokhuis geen assistent die na elk shot achter me staat te popelen
om de camera uit mijn handen te nemen en geen focuspuller die ik de schuld kan
geven als een shot niet helemaal scherp is. Dat lijkt me allemaal best handig,
maar ik weet niet zeker of al die hulpjes en assistenten mijn ego onaangetast
zouden laten. Los van het feit dat ik dan nóg dikker word.
Afijn. Alle gekheid op een stokje. Het is mij
weer eens duidelijk geworden dat ze het in de filmwereld beter geregeld hebben
dan wij bij de televisie. De concurrentie is daar blijkbaar minder moordend. Opdrachtgevers
zorgen beter voor de ploeg. Waarschijnlijk omdat het hard nodig is. Ik gun het
die jongens in ieder geval van harte. Het enige waarop ik écht jaloers ben is
de geweldige catering. Dat is wel een dingetje. Wij mochten die avond bij wijze
van hoge uitzondering aanschuiven en hebben ontdekt dat er gewoon cateraars zijn
die op locatie een geweldige maaltijd kunnen neerzetten voor een ploeg
hardwerkende filmers.
Het mooie aan Rolf Dekens is dat hij naast film ook gewoon met een ENG bak op zijn schouder bij mij door de blubber kroop voor een commercieel TV programma. Net zo bevlogen als op de door jou bezochte filmset, kwam hij zonder allure als cameraman via een facilitair bedrijf energiek aan op een draaidag van een klusprogramma. Das wel een jaar of 6 geleden, maar toen had hij ook al een paar films op zijn naam en stond hij op al op IMDB.
BeantwoordenVerwijderenHet mooie is soms twee totaal verschillende werelden lijken. Al heb ik het idee dat die steeds een beetje dichter bij elkaar komen naar mate nieuwe camera's hun entree maken en er oog komt voor filmischer beeld. Programma's zoals Jan rijdt rond, krijgen een andere look en feel daardoor. En het daagt ENGers uit om eens een ander smaakje te proberen.