Fs7

Je kan van alles van me zeggen, maar niet dat ik een groot trendzetter ben. Wat betreft kennis over de laatste ontwikkelingen op mijn vakgebied hobbel ik graag een beetje achter de feiten aan. Nieuwe camera's, computerprogramma's en gadgets worden voor mij interessant als alle kinderziekten er uit zijn. Pas wanneer iedereen het al lang en breed gebruikt en inmiddels is uitgevonden hoe iets werkt durf ik ergens aan te beginnen. Ik ben nou eenmaal geen technisch ontdekkingsreiziger en eerlijk gezegd een beetje bang voor het nieuwe. Daar ben ik niet trots op, maar het is zoals het is. Voor mij blijft techniek een hulpmiddel en geen doel op zich.

Alleen mag je als freelance cameraman nooit té lang achterover leunen. Vroeg of laat moet je mee in de vaart der volkeren, anders sta je op een dag buitenspel. Er komen steeds nieuwe camera's op de markt. De tijd dat je de werking van slechts één type hoefde te kennen ligt definitief achter ons. Er zijn inmiddels zoveel verschillende smaken, in diverse prijscategorieën, dat elk programma een geheel eigen keuze kan maken. Zeker als je alle mogelijke opties en lenzen meeneemt. Daar moet je iets mee, of je nou wil… of liever niet.

De afgelopen jaren heb ik de nieuwste camcorders een beetje buiten de deur gehouden. In mijn ogen zijn het allemaal bouwpakketten waar je alle randapparatuur, zoals viewers, lensbedieningen, shoulderpads en dergelijke, zelf op moet schroeven. In de filmwereld vinden ze dat heel stoer, maar voor het betere gooi- en smijtwerk bij de televisie is het lang niet altijd praktisch. Als ik met Technisch Lego wil spelen, dan doe ik dat wel thuis, samen met mijn zoon, was tot het vorig jaar mijn motto.

Ik vind nog steeds dat er niets mis is met de oude vertrouwde en zeer complete Sony HD XDCAM camera. Daar zit alles op wat je nodig hebt en er komt een prima plaatje vanaf. Alleen wil anno 2017 bijna elk zichzelf respecterend programma draaien met een camera die beschikt over een grote sensor en met filmische lenzen.

Met name de betaalbare Sony Fs7 camera wint razendsnel aan populariteit; vooral door de fanatieke promotie door cameramensen die zelf de afgelopen jaren zo'n apparaat hebben aangeschaft. Als het je eigen camera is, kan je hem zo inrichten als je wil. Wie er dagelijks mee werkt zal snel een nieuwe routine opbouwen. Ook als het een keertje minder praktisch is zal de trotse eigenaar van zo’n camera dat voor lief nemen. Verkopen die handel!

Maar goed, nu ben ik wel heel negatief. Er is geen ontkomen meer aan. Mijn Lego-theorie stamt uit het stenen tijdperk. Zwartwit televisie en 4:3 kaders zijn ook afgeschaft. We moeten vooruit. Ook ik. Dus heb ik me voorgenomen om stoer over al mijn bezwaren heen te stappen en vanaf dit jaar fluitend in het diepe te springen. Het leidt gelijk tot allerlei draaidagen met deze -voor mij- relatief nieuwe apparatuur. Gelukkig ben ik goed op weg geholpen door Casper Heer, een van de technische mensen bij Team ENG, en kan ik altijd terugvallen op een geweldig netwerk. Mijn telefoon staat vol met nummers van mensen die inmiddels een ruime voorsprong op me hebben.

Het zijn vooral de uitgebreide menustructuren en veel onnodige functionaliteiten die het even spannend maken. Knopjes die opeens op een andere plek zitten of niet meer bestaan. Verder blijft filmen een kwestie van goed mikken, scherp houden en zorgen dat er niet teveel of te weinig licht wordt doorgelaten. Ik moet gewoon even wennen, vlieguren maken en mijn draai opnieuw vinden. Dat gaat gelukkig sneller dan gedacht. Het is een kwestie van doen. Ik moet niet te bang zijn om een keer op mijn bek te gaan. En gelukkig verandert er helemaal niks aan het belangrijkste facet van camerawerk; namelijk hoe je omgaat met de mensen voor je camera, naast de camera en achter je.