freelancers aller landen, verenigt u!

Net nadat ik deze week had uitgesproken dat ik op mijn weblog niet zo nodig nog een soort van ‘vakbondsvertegenwoordiger’ wil uithangen, die zich druk maakt over tarieven of arbeidsomstandigheden in Omroepland en ik me veel liever wil beperken tot positieve verhalen over ons mooie vak, ontving ik een interessante mail van een collega cameraman uit Denemarken. Leest u even mee:

Beste freelancer in de televisie- en filmindustrie,

Onlangs zijn de freelancers die werken in de televisie business in Denemarken in conflict geraakt met de Deense nationale zender DR (Denmarks Radio). DR wil vaste tarieven opleggen aan hun freelancers, waar ze zwaar op leunen. Sinds 1 januari 2018 hebben deze freelancers ‘nee’ gezegd tegen opdrachten die zijn aangeboden. Daarop werkte DR in februari met een Nederlandse crew tijdens het Deense songfestival en een songfestival voor kinderen. In mei hielp een Zweedse crew DR uit de brand tijdens de 50^everjaardag van de Kroonprins.

De Deense freelancers hebben geen problemen met mensen die in Denemarken komen werken, maar ze willen wel graag dat die zich bewust zijn van het lopende conflict. Als DR er in slaagt om de prijzen op te leggen is dit wellicht ook een voorbeeld voor omroepen in andere landen. Het probleem verspreidt zich nu al naar de productiebedrijven in Denemarken. Dialoog in de industrie, tussen collega’s uit verschillende landen, is misschien de sleutel om dit proces te stoppen.

Help ons alsjeblieft in deze strijd en misschien kunnen we op een dag de gunst terug geven. Aarzel niet om dit verhaal te delen.

Met vriendelijke groet,

Kristian Appel

In Denemarken zijn er officiële vakbonden, maar die hebben net als in onze Nederlandse branche weinig of geen macht. De cameramensen die daar de grote shows doen hebben tot nu toe een redelijk salaris weten te behouden, omdat ze regelmatig samenwerken en elkaar informeren. Ze hebben daar een vereniging voor freelancers opgezet waarvoor deelnemers veertig euro per jaar betalen. Inmiddels zijn er 130 leden en het aantal stijgt nog steeds. In een redelijk beschermde omgeving wisselen zij informatie over tarieven met elkaar uit. 

Het dagtarief voor een cameraman in Denemarken ligt overigens een stuk hoger dan hier in Nederland, maar je kan dat niet helemaal met elkaar vergelijken, want de belastingen in Denemarken zijn hoger. Ik weet niet precies hoe het daar voor freelancers geregeld is op het gebied van (arbeidsongeschiktheids)verzekeringen en pensioen. Wel grappig is dat zij hun tarief baseren op acht uur werken per dag en niet op tien uur zoals wij. Voor het negende en tiende uur rekenen zij 150% en vanaf elf uur is het in Denemarken 200%. Het kan dus aantrekkelijk zijn voor Nederlandse cameramensen om een klus in Denemarken aan te nemen, maar echt chique is het niet om zo de actie van Deense collega’s te ondermijnen. Ik neem aan dat de collega’s die in februari in Denemarken waren dit niet wisten. 

Ik vind het interessant om te lezen hoe het in Denemarken is geregeld en zie wel overeenkomsten met de markt voor camera- en geluidsmensen in Nederland. Mijn Deense collega stelde voor om een Facebookgroep te starten voor de broadcast-industrie in Europa met een paar beheerders van elk land. Dat lijkt mij best interessant, want hoe is het voor freelance cameramensen in Duitsland geregeld, in Engeland of in Zweden en wat kunnen we van elkaar leren? Alleen ga ik het niet organiseren. Vrijwilligers mogen zich melden en ik zal ze graag in contact brengen met mijn nieuwe Deense vriend. Zelf wil ik echt veel liever stukjes schrijven over passie en liefde voor het vak, de doldwaze avonturen van een cameraman of over leuke collega’s die een dikke vette veer in hun bibs verdienen, maar ik vond ook dat ik het bericht van mijn Deense collega niet mocht negeren.