Tot diep in de nacht had ik zitten prutsen met een videomontage. Het is toch anders als je een film voor een opdrachtgever maakt en er geld voor krijgt, in plaats van editen voor privégebruik of het YouTube kanaal van je zoon. Opeens moet je voldoen aan de wensen van je opdrachtgever en is het geen optie om alleen te doen wat je kent of wat je zelf leuk vindt. Zo moest ik een heel eind buiten mijn comfortzone, omdat ik gezegd had dat ik dit varkentje wel even zou wassen. Een leerzame, maar ook stressvolle exercitie die me meer tijd kostte dan vooraf begroot.
Dit vertelde ik tegen een bevriend editor. Enigszins bezwaard, omdat ik eigenlijk zijn werk had aangenomen. Deze malle coronatijd zorgt niet alleen voor nieuwe uitdagingen, maar ook kijk ik inmiddels anders tegen kansen en opdrachten aan. Noodgedwongen moet ik pakken wat ik pakken kan. Dat begreep die editor als geen ander. Ook hij is ondernemer. Hij vertelde me dat hij onlangs een dag als geluidsman op pad is geweest. Hij herkende mijn twijfels en ongemak dus helemaal, want hoewel hij precies weet wat een geluidsman moet aanleveren, was het toch andere koek om dat ook even zelf te doen.
Er zat nog een andere editor te luisteren naar ons gesprek en die durfde opeens op te biechten dat hij een dag had gedraaid als cameraman. Gauw vertelde hij erbij dat het niet zijn ambitie is om cameraman te worden en hij wil geen enkele cameraman voor het hoofd stoten. Bovendien heeft hij twee dagen lang rondgelopen met een beurse schouder en pijn in zijn rug. We kwamen tot de conclusie dat het wellicht slimmer was geweest als ik mijn montageopdracht had uitbesteed aan de editor en als hij mij had gebeld voor dat filmklusje, maar een stukje job rotation kan ook geen kwaad. We hebben nog meer respect gekregen voor elkaars vakgebied.
Wel vraag ik me zo langzamerhand af hoe ver het moet gaan. Een collega cameraman is een kanoverhuurbedrijf begonnen. Een ander werkt tijdelijk als hovenier. Een freelance geluidsman biedt zijn diensten aan als schilder. Een werkloze cameraman is fietskoerier en bezorgt maaltijden. Een beeldtechnicus brengt nu met zijn bus pakketjes rond voor een groot postbedrijf. Ik heb ontzettend veel respect voor deze super flexibele ondernemers. Hulde voor collega’s die niet bij de pakken neer gaan zitten of bij de telefoon wachten tot ze weer gebeld worden.
Zelf zoek ik vooral naar creatieve mogelijkheden om binnen mijn vakgebied wat geld te verdienen. Dat is ontzettend lastig want ik ben niet de enige cameraman die zich vol enthousiasme stort op live streams, bedrijfsfilms, schoolmusicals of desnoods begrafenissen. Daarom hoop ik ook nog steeds vurig dat deze crisis tijdelijk is, dat omroepen snel meer nieuwe programma’s gaan bestellen en dat een wereld zonder grote (sport)evenementen niet het nieuwe normaal wordt. Ik wil zo graag weer doen waar ik echt goed in ben.
Deze column schreef ik voor BM, hèt mediavakblad van Nederland en staat in het juli nummer van 2020 (jaargang 31, nr. 390). Een abonnement op Broadcast Magazine kan ik iedereen van harte aanbevelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ik wil reacties altijd eerst even lezen, voor ze op dit weblog worden geplaatst. Daarom kan het even duren voor een reactie wordt gepubliceerd. Ik plaats niet zomaar elke reactie. Het is mijn weblog, dus ik bepaal wat ik een goede reactie vind en wat niet. Als je het er niet mee eens bent, dan moet je lekker zelf een weblog beginnen.
Anonieme reacties zal ik extra kritisch bekijken.