Jules Unlimited was een populair wetenschappelijk programma. Het werd uitgezonden door de VARA tussen 1989 en 2004. Toen ik nog thuis woonde keek ik op zaterdagavond altijd eerst naar Jules voor we op stap gingen. Jan Douwe Kroeske, Pieter Jan Hagens en Mieke van der Weij beleefden de meest bizarre avonturen in verre buitenlanden. Het was het uniek dat er ook met allerlei kleine camera’s werd gefilmd. Je zag point of views van actiescenes zoals je ze nog nooit had gezien. Het programma werd lang voor de uitvinding van de GoPro gemaakt.
Apetrots was ik toen ik voor het eerst zelf voor Jules Unlimited mocht filmen. Ik denk rond 1997. Ik mocht mee met cameraman Wouter Tersteeg naar de draf- en renbaan van Wolvega, waar Jan Douwe Kroeske met een Sulky aan een wedstrijd mee zou doen. Ik zou met een tweede camera extra opnamen maken vanuit de startwagen en kreeg de opdracht mee om veel risico te nemen met mijn shots. Vet close. Hij zag mij liever terugkomen met vier bruikbare shots die stuk voor stuk een negen waard waren dan met tien shots die slechts een mager zesje waren. Ik kreeg van deze leermeester terloops een belangrijke les over scherptediepte en het werken met telelenzen, waar ik tot op de dag van vandaag veel aan heb. Het lukte die avond en ik werd uitgenodigd om vaker voor Jules Unlimited te werken. Voor dat programma maakte ik in de jaren daarna super bijzondere reizen naar Engeland, Frankrijk, Duitsland, Amerika en Zuid-Afrika.
Een van de onderwerpen in Nederland ging over reddingsacties op zee. Ivette Forster werd getraind om een omgeslagen reddingboot weer overeind te krijgen met behulp van een soort airbag. We filmden hiervoor met de KNRM op zee en een dag bij een offshorebedrijf in de Rotterdamse haven. Ze hadden daar een groot overdekt trainingsbassin waar golven, regen en wind werden nagemaakt om oefeningen zo realistisch mogelijk te laten lijken. Voor ons een ideale locatie, want we konden vanaf de kant close opnamen maken en er was zelfs een raam onder water waar we doorheen mochten filmen. Natuurlijk gebruikten we onderwatercamera’s voor het echte ‘Jules-gevoel’.
Van die draaidag kan ik me lang niet meer alles herinneren. Het is meer dan twintig jaar geleden. Ik heb er helaas geen foto’s van. Het was nog in de tijd van de fotorolletjes.
Wat ik wil vertellen is een verhaal over hoe het mis ging. Nee, er zijn geen gewonden gevallen en er is geen ramp gebeurt, maar een ongeluk zit wel in een klein hoekje. Een simpele actie kan er al voor zorgen dat je voor duizenden euro’s schade aan je broek hebt hangen.
Wat was het geval?
De hal waarin dat bassin was, die was niet super goed verlicht. De camera’s waren rond het jaar 2000 nog een stuk minder lichtgevoelig dan de camera’s die we nu voor zo’n spraakmakend programma zouden gebruiken. Daarom hadden we grote lampen bij ons. Een van die lampen, een grote HMI daglichtlamp, zette ik in de kelder, bij het raam waardoor je onderwater kon kijken. Zo kregen we een mooie baan licht onderwater.
De hele dag hebben we gefilmd en ik meen me te herinneren dat ik in de loop van de dag nog een keer bij die lamp ben geweest om hem iets te verplaatsen. Na afloop van de opnamen kwam ik beneden om de lamp op te ruimen en bleek dat een van de grote zwarte kleppen (barndoors) tegen het glas stond. Iemand had de lamp gedraaid of verplaatst. Dit had niet zomaar kunnen gebeuren door er even tegenaan te lopen. De klep was in de loop van de dag behoorlijk heet geworden en het temperatuurverschil had gezorgd voor een enorme barst in de ruit…
Je kent de reclame van de Gouden Gids vast nog waarin een schoonmaker tijdens een dansje met de steel van zijn mop tegen het raam van een zeeaquarium stoot. Nou, zo voelde ik me op dat moment ook. Het was geen krasje waarvan je zou kunnen denken ‘ik zeg niks…’
Foutje bedankt!
Het werd geen gezellig afscheid die dag. Gelukkig was ik op dat moment in vaste dienst bij het NOB en die hebben het met de verzekering opgelost. Ik heb begrepen dat het een bedrag was van rond de 7.000 gulden en dat viel mij eerlijk gezegd nog mee. Om te beginnen moest het halve bassin leeggepompt worden. Duizenden liters water. Verschillende trainingsdagen werden geannuleerd. En vervolgens moest er een nieuwe ruit op maat gemaakt worden. Dat is geen enkel glas…
Het is een van de draaidagen waarop ik het minst trots ben, hoewel ik zelf nog steeds betwijfel of ik degene was die deze lamp daadwerkelijk tegen de ruit heeft gezet. Ik was sowieso verantwoordelijk en het was mijn idee om hem daar neer te zetten. Niet goed genoeg over nagedacht. Zo is een dure fout snel gemaakt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ik wil reacties altijd eerst even lezen, voor ze op dit weblog worden geplaatst. Daarom kan het even duren voor een reactie wordt gepubliceerd. Ik plaats niet zomaar elke reactie. Het is mijn weblog, dus ik bepaal wat ik een goede reactie vind en wat niet. Als je het er niet mee eens bent, dan moet je lekker zelf een weblog beginnen.
Anonieme reacties zal ik extra kritisch bekijken.