Het Klokhuis is jarig!

Op 3 januari 1988 werd de eerste aflevering van Het Klokhuis uitgezonden. Dat is dus precies 20 jaar geleden. Een wereldprestatie in grillig Hilversum. Het is zeer terecht dat dit briljante kinderprogramma verschillende woeste omroepstormen heeft overleefd en nog steeds bestaat.
Hulde voor de makers! Met name voor alle deskundige regisseurs, de creatieve redactie, productie, de kapsonesloze presentatoren, de drama-afdeling en ik zou het bijna vergeten; ook voor alle editors en cameraploegen. Wat dat betreft dus ook een klein applaus voor mezelf!

Mijn allereerste Klokhuisreportage ging over persoonsbeveiliging. Lang voor dit zo'n hot issue was. Jeroen Kramer presenteerde, Richard Vierbergen deed de regie en Leo Onderwater was er bij voor de redactie. Wie de geluidsman was weet ik jammer genoeg niet meer. Bloednerveus was ik; dat weet ik dan weer wel. Niet eerder had ik een programma van dit kaliber gedraaid, zo goed voorbereid en mét een compleet script.
Kennelijk kwam het goed.
Later draaide ik reportages voor het 10-jarig jubileum, wat wil zeggen dat ik dus al langer dan de helft van haar bestaan bij Het Klokhuis betrokken ben. Het ene jaar wat meer dan het andere, maar waarschijnlijk zit ik inmiddels ruim over de 100 afleveringen. Had ik het maar bijgehouden.
Terugkijkend denk ik meteen aan twee lange dagen op een marinefregat inclusief spectaculaire helikoptervluchten, het afschieten van oefentorpedo's en slapen aan boord. Ook hebben we een keer op de Veluwe gekampeerd met twee boswachters. Zij zouden ons wel even damherten laten zien. Twee dagen hebben we ons best gedaan en uiteindelijk had ik één bruikbaar shot van zo'n beest.
Qua fabrieken en productieprocessen kom ik tot een indrukwekkende lijst. Van een pizzafabriek langs de chocoladefabriek, de DAF fabrieken, de autobandenfabriek, melkfabriek en een kunstgrasfabriek naar daar waar ze ijsjes maken. En nog veel meer lopendebandhallen.
Minder smakelijk was de oogoperatie. Dat vond ik niks. Toch vroeg de regisseur me niet veel later ook aan voor een kijkoperatie bij een heel dikke man. We zagen vetlagen en de gevolgen daarvan. Nog dezelfde dag ben ik op een streng dieet gegaan, waardoor ik uiteindelijk meer dan vijftien kilo ben afgevallen. Allemaal dankzij het Klokhuis. Helaas zitten die kilo's er weer bijna allemaal aan door het vele lunchen in verschillende bedrijfskantines waar ze altijd kroketten hebben.
Opeens komt het allemaal terug. De visafslag, vliegen met een Chesna boven zeeschepen voor een reportage over scheepsfotografie, slip- en crashtests, hulphonden, striptekenaars en maskermakers. De botanische tuin, draaien achter de schermen van een soapserie, op pad zijn met voetbalcommentator Evert ten Napel en rondneuzen bij de musical.
Ik vergeet nooit de stank van de compostfabriek.
Hoe werkt de post, gps, waterreiniging of een weerstation? Wat is Wushi? Waarom groeit er haar uit maïs, heten de mannen die schepen in de haven binnen brengen roeiers en wat is fotosynthese? En het houdt niet op.
Deze week werd nog een aflevering over hondensport uitgezonden waar ik de vorige zomer met veel plezier aan heb gewerkt. Want Het Klokhuis levert altijd draaidagen op waar je als cameraman vrolijk van wordt. Op speelse wijze worden interessante zaken helder uitgelegd. Je leert er zelf ook iedere keer weer wat van. Het moet bovendien op een aardige manier in beeld worden gebracht. Altijd op zoek naar visuele grapjes. Je komt bovendien op de gekste plekken en de medewerkers van Het Klokhuis zijn altijd en overal welkom.
En terecht.
Lang leve Het Klokhuis!

Het Klokhuis wordt altijd met veel liefde en vooral plezier gemaakt!