Den Haag. Er staan negen ongelezen berichten in mijn telefoon. Vrienden, bekenden en collega’s feliciteren me al vroeg met de Gouden Roos. Ook de mailbox telt een paar interessante hieperdepiepjes. Nog even en ik ga geloven dat ik die prijs hoogst persoonlijk heb gewonnen.
Niets is minder waar. Ik heb een bijdrage mogen leveren aan The Phone en ben in die zin hooguit een beetje medeplichtig. Maar het is niet mijn idee en er zijn mensen die veel meer energie in dit project hebben gestoken. Als de Gouden Roos verdeeld moet worden, dan krijg ik echt geen blaadje. Hooguit een piepklein stukje van de steel. Schuin afgesneden.
Als ik net naar Hilversum ben vertrokken staat thuis een bakker op de stoep. Hij bezorgt met een riante appeltaart. Ik word alweer gefeliciteerd. Onderweg bel ik met de regisseurs van The Phone en met de producent, die nog in Zwitserland is. Natuurlijk wil ik alle details over de uitreiking horen. Hij heeft het beeld binnen handbereik. We spreken af dat ik de Gouden Roos binnenkort een keer mag komen strelen.
Volgens Willem staat in het juryrapport dat aan The Phone goed te zien is dat dit programma met liefde wordt gemaakt. Dat heeft de vakjury heel scherp gezien. Bij de productie van een aflevering voor The Phone is altijd een groot team betrokken. Er is nooit genoeg geld, maar dat wordt gecompenseerd met passie en gedrevenheid. Ga maar eens kijken, als tijdens een draaidag de scooters door een stad scheuren en de crew van hot naar her vliegt. Het is ook voor de makers een super spannend spel.
In Hilversum bedenken we hoe DutchView op haar beurt producent en opdrachtgever Park Lane kan feliciteren.
Anderhalf uur later komt Beau van Erven Dorens in Den Haag bij Hollands Spoor aangelopen. Hij heeft een grote bos rozen en raketjes voor de hele ploeg, die net gaat beginnen met de aller laatste opnamen voor dit seizoen. (Een paar extra shots die we de vorige week hebben gemist.) In zijn kielzog een camerateam van RTL Boulevard. We komen op tv.
Beau voert het woord. Hij pakt alle publiciteit die hij pakken kan. Alles voor de kijkcijfers van aanstaande zondag. Wij dienen als levend decor. Als het diepte-interview na tien minuten nog steeds voort duurt gaan we aan de slag. Hoe lang moet je iemand spreken voor twee quotes van twintig seconden?
Het is een mooie dag om uitgelaten te zijn. De zon schijnt. Rosanne en Nancy regelen ter plaatse alles wat we willen. Met twee van zulke top producers in de buurt kan iedereen een prijswinnend programma maken.
Eenmaal thuis check ik op internet de laatste reacties op de Gouden Roos voor The Phone. Het doet me deugd dat opeens zelfs een van de meest kritische omroepchefjes helemaal om is en een zeer interessante quote heeft afgegeven. Een eigen koers en eigenzinnigheid worden eindelijk gewaardeerd. Nu kan het niet meer mis gaan en bereid ik me langzaam voor op een volgende serie afleveringen.
En zondagavond om 21.15 uur: Allemaal kijken!
Niets is minder waar. Ik heb een bijdrage mogen leveren aan The Phone en ben in die zin hooguit een beetje medeplichtig. Maar het is niet mijn idee en er zijn mensen die veel meer energie in dit project hebben gestoken. Als de Gouden Roos verdeeld moet worden, dan krijg ik echt geen blaadje. Hooguit een piepklein stukje van de steel. Schuin afgesneden.
Als ik net naar Hilversum ben vertrokken staat thuis een bakker op de stoep. Hij bezorgt met een riante appeltaart. Ik word alweer gefeliciteerd. Onderweg bel ik met de regisseurs van The Phone en met de producent, die nog in Zwitserland is. Natuurlijk wil ik alle details over de uitreiking horen. Hij heeft het beeld binnen handbereik. We spreken af dat ik de Gouden Roos binnenkort een keer mag komen strelen.
Volgens Willem staat in het juryrapport dat aan The Phone goed te zien is dat dit programma met liefde wordt gemaakt. Dat heeft de vakjury heel scherp gezien. Bij de productie van een aflevering voor The Phone is altijd een groot team betrokken. Er is nooit genoeg geld, maar dat wordt gecompenseerd met passie en gedrevenheid. Ga maar eens kijken, als tijdens een draaidag de scooters door een stad scheuren en de crew van hot naar her vliegt. Het is ook voor de makers een super spannend spel.
In Hilversum bedenken we hoe DutchView op haar beurt producent en opdrachtgever Park Lane kan feliciteren.
Anderhalf uur later komt Beau van Erven Dorens in Den Haag bij Hollands Spoor aangelopen. Hij heeft een grote bos rozen en raketjes voor de hele ploeg, die net gaat beginnen met de aller laatste opnamen voor dit seizoen. (Een paar extra shots die we de vorige week hebben gemist.) In zijn kielzog een camerateam van RTL Boulevard. We komen op tv.
Beau voert het woord. Hij pakt alle publiciteit die hij pakken kan. Alles voor de kijkcijfers van aanstaande zondag. Wij dienen als levend decor. Als het diepte-interview na tien minuten nog steeds voort duurt gaan we aan de slag. Hoe lang moet je iemand spreken voor twee quotes van twintig seconden?
Het is een mooie dag om uitgelaten te zijn. De zon schijnt. Rosanne en Nancy regelen ter plaatse alles wat we willen. Met twee van zulke top producers in de buurt kan iedereen een prijswinnend programma maken.
Eenmaal thuis check ik op internet de laatste reacties op de Gouden Roos voor The Phone. Het doet me deugd dat opeens zelfs een van de meest kritische omroepchefjes helemaal om is en een zeer interessante quote heeft afgegeven. Een eigen koers en eigenzinnigheid worden eindelijk gewaardeerd. Nu kan het niet meer mis gaan en bereid ik me langzaam voor op een volgende serie afleveringen.
En zondagavond om 21.15 uur: Allemaal kijken!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ik wil reacties altijd eerst even lezen, voor ze op dit weblog worden geplaatst. Daarom kan het even duren voor een reactie wordt gepubliceerd. Ik plaats niet zomaar elke reactie. Het is mijn weblog, dus ik bepaal wat ik een goede reactie vind en wat niet. Als je het er niet mee eens bent, dan moet je lekker zelf een weblog beginnen.
Anonieme reacties zal ik extra kritisch bekijken.