Eerbeek. Op de overloop is het donker. Ik zit op de trap en luister. In de verschillende kamertjes om mij heen zijn de kinderen van onze vriendenclub ondergebracht. Ons kind is de enige die nog een beetje piept en ik wil niet dat hij dadelijk de rest wakker brult. Meestal gedraagt hij zich voorbeeldig, maar het is een lichte slaper. Bovendien heeft hij oorontsteking, wat hem ietwat onrustig maakt.
Op zolder hoest en proest Sanne. Het arme meisje is snotverkouden. Haar neus zit potdicht. Die gaat zich straks zeker nog melden.
Beneden is het feest begonnen. Je zou haast denken dat ze geen rekening houden met het slapend nageslacht, maar niets is minder waar. Naast de iPod, die de Bee Gees door de kamer doet schallen, staan de babyfoons in een rijtje opgesteld. Ha, ha, ha, ha, stayin' alive. Alleen ik ben zo stom geweest om onze afluisterapparatuur te vergeten. Vandaar dat ik nog even stand-by blijf voor het moment waarop mijn zoon zijn speentje kwijt raakt.
Kan ik mooi mijn zonden van 2007 overdenken.
Al klaar!
Buiten knalt wat voorbarig vuurwerk. Ik kijk op het schermpje van mijn gsm en zie dat ik, tijdens het oppompen van het luchtbed en het verschonen van de laatste luier, drie berichten heb gemist. Allemaal goede bedoelingen. Een oude bekende wenst zijn hele bellijst een gelukkig Nieuwjaar in het Spaans. Ik stuur een berichtje terug en vraag me af hoeveel smsjes hij zal ontvangen voor het twaalf uur is.
Negen uur. Even leek het stil op het kamertje waar ook wij vannacht zullen slapen, maar nu knort het mannetje weer als een ongeduldig zwijntje. Het gebruikelijke gemopper voor hij zich overgeeft aan de slaap die al lang in zijn ogen zit.
Monique komt voorbij. Haar zoon heeft zich gemeld over de draadloze kinderradio. Hij moet niks hebben van al die bommen op straat.
De rest van de avond sluip ik regelmatig de trap op, om te checken of de baby slaapt, maar vanaf het moment dat hij eindelijk in dromenland is kan niets zijn nachtrust meer verstoren. Zelfs het oorlogsgeweld na twaalf uur niet. Tijdens het knallen van vuurpijlen en megaklappers ga ik nog een paar keer kijken, maar dat is eigenlijk nergens voor nodig.
Ik doe het toch.
In dat stille donkere kamertje bedenk ik me hoe ik tot en met het vorig jaar oud en nieuw vierde. Vaak wild en onstuimig. Meestal dronken of daar dichtbij en in ieder geval zonder zorgen. Nu houd ik me in, omdat morgenvroeg om zes uur de eerste fles van het nieuwe jaar bereid moet worden.
Uiteindelijk wordt het toch een korte nacht. Ik kan me niet herinneren wanneer ik voor het laatst op 1 januari al voor negen uur weer beneden in de huiskamer zat. En ik ben niet de enige. Alle jonge ouders zijn weer present. Enkelen hebben wegens kinderverkoudheid helemaal niet geslapen. Zelfs de laatste kinderloze vrienden zijn inmiddels wakker door het leven in huis.
Leuk man; Kinderen!
En een zorgeloos 2008…
Op zolder hoest en proest Sanne. Het arme meisje is snotverkouden. Haar neus zit potdicht. Die gaat zich straks zeker nog melden.
Beneden is het feest begonnen. Je zou haast denken dat ze geen rekening houden met het slapend nageslacht, maar niets is minder waar. Naast de iPod, die de Bee Gees door de kamer doet schallen, staan de babyfoons in een rijtje opgesteld. Ha, ha, ha, ha, stayin' alive. Alleen ik ben zo stom geweest om onze afluisterapparatuur te vergeten. Vandaar dat ik nog even stand-by blijf voor het moment waarop mijn zoon zijn speentje kwijt raakt.
Kan ik mooi mijn zonden van 2007 overdenken.
Al klaar!
Buiten knalt wat voorbarig vuurwerk. Ik kijk op het schermpje van mijn gsm en zie dat ik, tijdens het oppompen van het luchtbed en het verschonen van de laatste luier, drie berichten heb gemist. Allemaal goede bedoelingen. Een oude bekende wenst zijn hele bellijst een gelukkig Nieuwjaar in het Spaans. Ik stuur een berichtje terug en vraag me af hoeveel smsjes hij zal ontvangen voor het twaalf uur is.
Negen uur. Even leek het stil op het kamertje waar ook wij vannacht zullen slapen, maar nu knort het mannetje weer als een ongeduldig zwijntje. Het gebruikelijke gemopper voor hij zich overgeeft aan de slaap die al lang in zijn ogen zit.
Monique komt voorbij. Haar zoon heeft zich gemeld over de draadloze kinderradio. Hij moet niks hebben van al die bommen op straat.
De rest van de avond sluip ik regelmatig de trap op, om te checken of de baby slaapt, maar vanaf het moment dat hij eindelijk in dromenland is kan niets zijn nachtrust meer verstoren. Zelfs het oorlogsgeweld na twaalf uur niet. Tijdens het knallen van vuurpijlen en megaklappers ga ik nog een paar keer kijken, maar dat is eigenlijk nergens voor nodig.
Ik doe het toch.
In dat stille donkere kamertje bedenk ik me hoe ik tot en met het vorig jaar oud en nieuw vierde. Vaak wild en onstuimig. Meestal dronken of daar dichtbij en in ieder geval zonder zorgen. Nu houd ik me in, omdat morgenvroeg om zes uur de eerste fles van het nieuwe jaar bereid moet worden.
Uiteindelijk wordt het toch een korte nacht. Ik kan me niet herinneren wanneer ik voor het laatst op 1 januari al voor negen uur weer beneden in de huiskamer zat. En ik ben niet de enige. Alle jonge ouders zijn weer present. Enkelen hebben wegens kinderverkoudheid helemaal niet geslapen. Zelfs de laatste kinderloze vrienden zijn inmiddels wakker door het leven in huis.
Leuk man; Kinderen!
En een zorgeloos 2008…
Gelukkig nieuwjaar Jan Rein, en al het goede voor jou en je gezin gewenst.
BeantwoordenVerwijderenDus het mannetje heeft een goede invloed op je drankgebruik,dat is mij nooit gelukt.marein
BeantwoordenVerwijderen