Landgraaf. Het was niet eenvoudig om in Landraaf te komen. Vanuit Hilversum hebben geluidsman Cees en ik er bijna vier uur over gedaan. Collega’s die net iets later zijn vertrokken hebben nog langer in de file gestaan. Maar vanaf het moment dat we eindelijk op het Megaland festivalterrein arriveerden, voelde het als thuis komen.
Hartelijk welkom op het jaarlijkse feestje van de NPS, VARA en VPRO. De dikke krent in de pap voor een kleine honderd televisiemakers. De speeltuin voor tientallen cameramensen, regisseurs, geluidsmensen, producers en overig technisch personeel. Het is elke keer weer een oer gezellige reünie.
Toen ik vanmiddag even op het podium stond om een paar shots te maken, moest ik denken aan de tijd dat ik als puber in het publiek stond. Een aantal jaren achter elkaar kampeerde ik met vrienden in een vies tentje op Pinkpop. In die tijd droomde ik van zo’n roze polsbandje waarmee je ‘All Areas’ kon komen. Ik heb een keer geroepen dat ooit de dag zou komen waarop ik als cameraman op dat podium zou staan. En elke keer als ik er weer bij mag zijn vind ik het zo ontzettend geestig dat het daadwerkelijk is gelukt.
Het vorig jaar ben ik rond Pinksteren papa geworden en heb ik Pinkpop aan mijn neus voorbij laten gaan. Ik vreesde even dat daarmee mijn plekje was ingenomen door een ander, maar de geweldige productiemensen van de NPS, die deze gigantische televisieoperatie elk jaar organiseren, zijn lief, loyaal en trouw aan een vaste ploeg. Zo kom je het in Hilversum niet heel vaak meer tegen. Het zorgt er wel voor dat deze complete crew een soort familie vormt.
Heerlijk!
Het leuke is dat we tijd hebben om iedereen even rustig te spreken. Soms tussen de bedrijven door, maar in ieder geval ’s avonds in de hotelbar. En dan ben je al het fileleed van eerder op de dag weer snel vergeten.
Hartelijk welkom op het jaarlijkse feestje van de NPS, VARA en VPRO. De dikke krent in de pap voor een kleine honderd televisiemakers. De speeltuin voor tientallen cameramensen, regisseurs, geluidsmensen, producers en overig technisch personeel. Het is elke keer weer een oer gezellige reünie.
Toen ik vanmiddag even op het podium stond om een paar shots te maken, moest ik denken aan de tijd dat ik als puber in het publiek stond. Een aantal jaren achter elkaar kampeerde ik met vrienden in een vies tentje op Pinkpop. In die tijd droomde ik van zo’n roze polsbandje waarmee je ‘All Areas’ kon komen. Ik heb een keer geroepen dat ooit de dag zou komen waarop ik als cameraman op dat podium zou staan. En elke keer als ik er weer bij mag zijn vind ik het zo ontzettend geestig dat het daadwerkelijk is gelukt.
Het vorig jaar ben ik rond Pinksteren papa geworden en heb ik Pinkpop aan mijn neus voorbij laten gaan. Ik vreesde even dat daarmee mijn plekje was ingenomen door een ander, maar de geweldige productiemensen van de NPS, die deze gigantische televisieoperatie elk jaar organiseren, zijn lief, loyaal en trouw aan een vaste ploeg. Zo kom je het in Hilversum niet heel vaak meer tegen. Het zorgt er wel voor dat deze complete crew een soort familie vormt.
Heerlijk!
Het leuke is dat we tijd hebben om iedereen even rustig te spreken. Soms tussen de bedrijven door, maar in ieder geval ’s avonds in de hotelbar. En dan ben je al het fileleed van eerder op de dag weer snel vergeten.
IK heb hier nog een bos rozen liggen... Is die van jou? ;)
BeantwoordenVerwijderenTip voor volgend jaar: rij over Venlo en ga daar over Duitsland zodat je aan de achterkant Landgraaf binnen komt rijden. Totaal fileloze rit gehad...
BeantwoordenVerwijderen