Wernhout. De snelste weg naar Zundert voert een stukje door België. Bij Hazeldonk de grens over. Afrit Meer en aan het eind links. De John Lijsenstraat gaat bij de grenspaal over in de Meirseweg. Wie deze weg volgt komt in Zundert. Een typisch grensdorp. Geen België, maar ook niet Nederland. Het beste van twee werelden, zullen de mensen daar zeggen.
Ik ken het Brabantse dorp alleen van de borden langs de snelweg én van Sauna Diana. Niet dat ik er ooit ben geweest, hoor! Ik ken deze naam van de indrukwekkende bus die ik vroeger als klein mannetje altijd zag staan, wanneer ik met mijn vader naar het NK Wielrennen in Geulle ging. Een witte of gele dubbeldekker, met achterop een geschilderde Zeemeermin en in blauwe letters ‘Sauna Diana’. Ik geloof niet dat mijn vader toen goed heeft uitgelegd wat er in die bus gebeurde. Misschien wist hij het ook niet. Ik heb er later over gelezen in de wielerliteratuur.
Die bus was van de familie Simons. De ouders van Jan en Marc. Die jongens streden om het Nederlands Kampioenschap. Frans en Corrie Simons hadden een luxe club in Zundert en die bus. Daarmee reden ze naar de koersen waar hun zoons moesten rijden. Dat was niet alleen handig en gezellig, het was ook goede reclame. Ik weet het nu nog.
Ik moest er deze week aan denken, toen ik door Zundert reed. Op het Frans Baantje zag ik borden die me wezen op de ingang van Sauna Diana. Nieuwsgierig als ik ben, had ik daar graag een kijkje genomen, maar ik was met mijn vriendin en zoon op weg naar een afspraak in de buurt. Dat is niet het beste gezelschap om bij een sekshuis binnen te stappen. Je kan bijvoorbeeld beter met Formule1-baasjes gaan, hoewel je dan het risico loopt dat niets privé blijft. Het voordeel van met eigen partner gaan is dat je thuis niets meer hoeft uit te leggen...
Goed. Wij reden dus langs Sauna Diana, naar het nabij gelegen Wernhout.
Over de Gaardsebaan, de Weduwestraat en de Wildertstraat. Het is toch bijzonder dat zo’n luxe club in deze omgeving ligt. Zeker als je overal die seksloze witte onderbroeken in lange linten aan waslijnen ziet hangen. De gemoedelijkheid druipt er als het ware vanaf.
Op de Krochtenweg hadden we een afspraak met meneer en mevrouw Schauwen van Boomkwekerij De Krochten. Twee super vriendelijke, lieve en vooral gastvrije menskes. Typisch Brabants. Je bent er welkom en voelt je gelijk thuis. Hartelijk is het woord. Wij kwamen voor een boompje. Een Prunus Avium. Op internet hadden we gelezen dat ze die hier kweken.
De Prunus Avium is een zoete kers. Hoog op stam. We wilden zo'n boompje planten tijdens onze bruiloft. Een liefdesboom, die elk jaar bloeit rond deze tijd. Om met het nageslacht te gaan kijken hoe hij groeit.
Toen mevrouw van ons plan hoorde werd ze enthousiast. We konden zo veel bomen krijgen als we wilden. Krijgen, want voor deze gelegenheid maakte zij en haar man dolgraag een uitzondering. Dat we maar heel gelukkig zouden worden.
De oud Brabantse warmte is in de omgeving van Zundert nog te vinden.
Ik ken het Brabantse dorp alleen van de borden langs de snelweg én van Sauna Diana. Niet dat ik er ooit ben geweest, hoor! Ik ken deze naam van de indrukwekkende bus die ik vroeger als klein mannetje altijd zag staan, wanneer ik met mijn vader naar het NK Wielrennen in Geulle ging. Een witte of gele dubbeldekker, met achterop een geschilderde Zeemeermin en in blauwe letters ‘Sauna Diana’. Ik geloof niet dat mijn vader toen goed heeft uitgelegd wat er in die bus gebeurde. Misschien wist hij het ook niet. Ik heb er later over gelezen in de wielerliteratuur.
Die bus was van de familie Simons. De ouders van Jan en Marc. Die jongens streden om het Nederlands Kampioenschap. Frans en Corrie Simons hadden een luxe club in Zundert en die bus. Daarmee reden ze naar de koersen waar hun zoons moesten rijden. Dat was niet alleen handig en gezellig, het was ook goede reclame. Ik weet het nu nog.
Ik moest er deze week aan denken, toen ik door Zundert reed. Op het Frans Baantje zag ik borden die me wezen op de ingang van Sauna Diana. Nieuwsgierig als ik ben, had ik daar graag een kijkje genomen, maar ik was met mijn vriendin en zoon op weg naar een afspraak in de buurt. Dat is niet het beste gezelschap om bij een sekshuis binnen te stappen. Je kan bijvoorbeeld beter met Formule1-baasjes gaan, hoewel je dan het risico loopt dat niets privé blijft. Het voordeel van met eigen partner gaan is dat je thuis niets meer hoeft uit te leggen...
Goed. Wij reden dus langs Sauna Diana, naar het nabij gelegen Wernhout.
Over de Gaardsebaan, de Weduwestraat en de Wildertstraat. Het is toch bijzonder dat zo’n luxe club in deze omgeving ligt. Zeker als je overal die seksloze witte onderbroeken in lange linten aan waslijnen ziet hangen. De gemoedelijkheid druipt er als het ware vanaf.
Op de Krochtenweg hadden we een afspraak met meneer en mevrouw Schauwen van Boomkwekerij De Krochten. Twee super vriendelijke, lieve en vooral gastvrije menskes. Typisch Brabants. Je bent er welkom en voelt je gelijk thuis. Hartelijk is het woord. Wij kwamen voor een boompje. Een Prunus Avium. Op internet hadden we gelezen dat ze die hier kweken.
De Prunus Avium is een zoete kers. Hoog op stam. We wilden zo'n boompje planten tijdens onze bruiloft. Een liefdesboom, die elk jaar bloeit rond deze tijd. Om met het nageslacht te gaan kijken hoe hij groeit.
Toen mevrouw van ons plan hoorde werd ze enthousiast. We konden zo veel bomen krijgen als we wilden. Krijgen, want voor deze gelegenheid maakte zij en haar man dolgraag een uitzondering. Dat we maar heel gelukkig zouden worden.
De oud Brabantse warmte is in de omgeving van Zundert nog te vinden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ik wil reacties altijd eerst even lezen, voor ze op dit weblog worden geplaatst. Daarom kan het even duren voor een reactie wordt gepubliceerd. Ik plaats niet zomaar elke reactie. Het is mijn weblog, dus ik bepaal wat ik een goede reactie vind en wat niet. Als je het er niet mee eens bent, dan moet je lekker zelf een weblog beginnen.
Anonieme reacties zal ik extra kritisch bekijken.