stuurloos

Goedereede. ‘Beterschap!’ smste ik, maar tegelijkertijd realiseerde ik me dat hier een geweldige kans voor het oprapen lag. Een dag op pad voor het VARA programma Vroege Vogels en zonder regisseur, want die lag met griep op bed. Bijna te mooi om waar te zijn, al vond ik het sneu voor de sympathieke programmamaker. Hij voelde zich al niet lekker en nu ging ik ook nog eens zijn overbodigheid aantonen. 
De zon scheen en de lucht was strak blauw. Deze donderdag kon wat mij betreft niet meer stuk. Met z’n drietjes reden we naar Sint Philipsland. De presentatrice, mijn favoriete geluidsman en ik. Onderweg bespraken we het plan van aanpak. Dat deden we uitvoeriger dan ooit en gelukkig zaten we redelijk op een lijn. Voor de zekerheid belde ik nog even met de ziekenboeg
Op locatie sloeg de onzekerheid gelijk toe. Nog voor ik de camera uit de auto had gehaald werd ik al nerveus van alle keuzes die nu, zonder overleg met een eindverantwoordelijke, gemaakt moesten worden. Binnen een paar minuten had ik de zieke regisseur weer aan de lijn. 
Toen we eenmaal aan het filmen waren ging het als vanzelf. Het eerste schijfje was vol voor ik het in de gaten had. De draaistijl waarvoor ik gekozen had was uitdagend en uiteindelijk natuurlijk moeilijk vol te houden. Maar ik deed het toch, omdat er geen regisseur was die me terug kon fluiten. Het leverde prachtige plaatjes op, maar hoe langer we filmden hoe meer ik ging aarzelen. Was dit materiaal wel te verwerken tot een kijkbare reportage?
Als ik de complete verantwoordelijkheid had gekregen zou ik het wellicht niet anders hebben gedaan, maar toch. Nu moest een echte regisseur aan de slag met deze opnamen en dat leverde een bijzondere druk op. De last op mijn schouders werd met de minuut groter. Als we de verkeerde weg ingeslagen waren, dan dreven we steeds verder af... 
Om eerlijk te zijn miste ik de regisseur. Dat gaf ik niet toe, want dit was mijn kans. Toch wist ik opeens weer hoe heerlijk het is om af en toe te sparren met een deskundige. Het gevolg was dat we nu wellicht meer draaiden dan strikt noodzakelijk en dat ik aan het eind van de dag behoorlijk onzeker huiswaarts keerde. 
Maandag gaat de regisseur de ruwe opnamen spotten, dus dat wordt een spannende dag. Woensdag mag hij het monteren en helaas kan ik daar niet bij zijn, om te redden wat er te redden valt. Ik hoop dat we het goed gedaan hebben. 
De volgende keer mag de regisseur weer mee. Dat werkt namelijk een stuk relaxter. Niet dat mijn ambitie om zelf te regisseren is verdwenen, alleen heb ik sinds donderdag een minder grote mond...