maandag 1 juni 2009

pinkpop 40 jaar

Amsterdam. In Landgraaf vieren ze een feestje en ik ben op de woonboulevard. Where did I go wrong? Aan het eind van deze prachtige dag kijk ik met pijn in het hart naar het werk van mijn collega’s die wel naar Limburg mochten en ik zie dat het goed is.
Dit jaar zit een van de lekkerste krentjes niet in mijn pap en daar ben ik ziek van. Nou weet ik ook wel dat je niet altijd alles kan hebben, maar Pinkpop... 
De klant liet een paar weken geleden weten dat ze in al hun wijsheid hadden gekozen voor een andere cameraman. Omdat het werk eerlijk verdeeld moet worden. Het vorig jaar zat hij zich thuis voor de buis te verbijten. 
Kortom; een eerlijke, sociale en trouwe klant. Dat kom je in Hilversum niet meer heel vaak tegen en dus mag ik niet mopperen. Stiekem hoop ik er maar op dat ik het volgend jaar weer aan de beurt ben. En misschien heeft mijn collega het wel verprutst.
Ik kijk naar de televisie en zie dat het laatste zeker niet het geval is. Het ziet er allemaal prachtig uit. Al na een paar minuten moet ik concluderen dat de cameramensen en regisseurs die Pinkpop in beeld brengen knap werk leveren. Met liefde voor de muziek maken zij top televisie met passie. Een lust voor het oog.
Alleen niet voor mij. Ik kan er niet te lang naar kijken. Noem het gerust afgunst, jaloezie of kinnesinne van de ergste soort. Ik geef het eerlijk toe.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Ik wil reacties altijd eerst even lezen, voor ze op dit weblog worden geplaatst. Daarom kan het even duren voor een reactie wordt gepubliceerd. Ik plaats niet zomaar elke reactie. Het is mijn weblog, dus ik bepaal wat ik een goede reactie vind en wat niet. Als je het er niet mee eens bent, dan moet je lekker zelf een weblog beginnen.
Anonieme reacties zal ik extra kritisch bekijken.