nobody's wife

Den Haag. 04:26. Art is wakker. Doedoe is kwijt; zijn favoriete en onmisbare knuffel ligt ergens bij zijn voeten. Vanaf het moment waarop ik mijn zoon weer heb ingestopt kan ik niet meer slapen. Telkens wanneer ik extreem vroeg uit de veren moet slaap ik onrustig.
04:45. Twee wekkers gaan min of meer tegelijk. Snel druk ik ze uit, in de hoop dat de rest van de familie door slaapt. Ik gooi een plens water in mijn gezicht, poets mijn tanden, kam mijn haren (grapje) en trek een setje kleren aan dat ik gisterenavond klaar heb gelegd. Liefst zou ik even douchen, maar dan denkt Art dat de nieuwe dag al begonnen is. Voor hem nog even niet.
05:05. Als een dief in de nacht sluip ik het huis uit. Boven hoor ik mijn zoon. Hij is toch wakker geworden. Voor zijn moeder is het te hopen dat meneer zich nog even omdraait. Met mijn duffe kop rij ik de krantenjongen bijna van zijn fiets.
05:27. Hoewel ik op dit onmenselijke tijdstip totaal geen trek heb stop ik bij BP tankstation Voordaan, langs de A27, om een broodje, een ontbijtdrankje en een pakje kauwgom te kopen. 
05:41. De Bora staat vandaag op pole position in een parkeergarage op het MediaPark. Het blijft een beetje vreemd dat uitgerekend hier, zo dicht bij de studio en de zenders mijn autoradio altijd stoort.
05:44. Peter van de uitgifte begroet me hartelijk als altijd. Weet hij wel hoe vroeg het is? Het bekertje koffie dat hij voor mij haalt kan ik wel weer waarderen. Als hij ook nog de auto voor rijdt, zodat ik direct kan inpakken, kan deze ochtend niet meer stuk.
06:38. Ik rij min of meer langs mijn huis. Nu met een auto vol spullen en een vriendelijke geluidsman aan mijn zijde. We gaan naar Den Haag. Mooie stad, achter de duinen.
07:19. Keurig op tijd meldt de filmploeg zich in het Crowne Plaza Hotel. Waar ken ik deze omgeving ook alweer van?
Uiteraard zijn we de eersten. Kopje koffie erbij en als Willem arriveert overleg. We bespreken wat ons te doen staat vandaag. Uiteraard niet zonder flauwe afzeikgrapjes, waar we gelukkig zelf ontzettend hard om kunnen lachen.
08:35. Drie prachtige nieuwe HD minicamera’s hangen in een oude Citroen DS. Fluitje van een cent. Lang leve de gaffertape en het kartonnetje van het lichtfiltersetje. Ik heb even zitten pielen met het menu van de harddisk recordertjes, maar deze Sony HXR-MC1P is super gebruikersvriendelijk.
09:03. Presentator Frank Evenblij (onder andere van de Jakhalzen) geeft een ferme hand. Ik ken hem alleen nog maar van televisie en verhalen van collega’s. Hij heeft er zin in. Dit is de misschien wel de meest prestigieuze tv-opdracht die hij tot nu toe heeft gekregen. Ik vind het een hele eer dat ik er bij mag zijn.
We gaan snel de stad in om een paar loopshots te maken. Het is opgeklaard en het zonnetje schijnt.
09:55. Als we wachten op de eigenaar van cafe De Paap loopt een oudere man voorbij die, zodra hij ons ziet, heel hard “Televisie!!!” roept. Frank en Willem vragen zich af of hij ook heel hard “Boekhouding!!!” zal schreeuwen als hij een accountant tegen komt.
10:57. Anouk arriveert. De Paap is subtiel uitgelicht. Ik hoop maar dat het niet te subtiel is. We gaan draaien. De dag is eindelijk begonnen!
13:17. We lopen naar het restaurantje waar de lunch geserveerd wordt. Inmiddels heb ik twee schijven van veertig minuten vol gedraaid. Eentje in De Paap, de andere in De Pater. Twee donkere kroegen en alles van de schouder. Dat voel ik wel. Het zijn lange gesprekken, maar inhoudelijk is het steengoed. Ik neem mijn pet af voor Frank en maak een diepe buiging voor Anouk. Zoals vandaag heb ik haar nog nooit gezien. Ik vrees dat we unieke televisieopnamen hebben gemaakt. Ze is veel sympathieker dan ik altijd heb gedacht. Open, eerlijk, grappig, ontwapenend, lief en ze zit er schitterend uit. De zangeres komt dwars door het beeld heen. 
17:20. Wrap. Anouk is kapot en ik begrijp het. Ze is zwanger en ze heeft alles gegeven. Eigenlijk was het een ontzettend lang interview, maar dan op vier of vijf verschillende plekken. Deze middag hebben we met die DS door de stad gereden. Anouk en Frank hebben een stukje onder de bomen gelopen op het Lange Voorhout. Daarna hebben we nog een interview gedaan in een andere kroeg en tot slot zijn we op de Boulevard in Scheveningen uitgekomen. Omdat het te winderig was hebben we binnen in de speelhal een hilarische scène opgenomen. Nu is het klaar. De auto van Anouk rijdt weg. Wij pakken onze spullen in.
18:16. Bijna thuis. Alleen moet ik nog even heen en weer naar Hilversum om de cameraspullen terug te brengen en de Bora op te halen. Gelukkig rijdt de geluidsman. Kan ik een beetje schrijven.
19:38. Ik verlaat Hilversum. Onderweg ga ik nog even snel iets eten, want ik sterf bijna van de honger. Als het een beetje mee zit ben ik om kwart over acht thuis. Dit zijn pittige dagen. Maar het was zeer de moeite waard. Ik denk dat ik de nieuwe cd van Anouk toch maar ga kopen...