interview met de prins

Niemand minder dan Willem-Alexander Claus George Ferdinand, Prins van Oranje, Prins der Nederlanden, Prins van Oranje-Nassau, Jonkheer van Amsberg kwam voor een officiële opening. Onze toekomstige koning was er echter door een agendaconflict een dag eerder dan oorspronkelijk gepland. De meeste genodigden zouden een dag later komen en daarom moest er een filmpje van het historische moment gemaakt worden dat op de echte feestdag vertoond kon worden.

Met twee camera's stonden we klaar om het hele bezoek van de prins te registreren, vanaf het moment dat hij de straat in reed tot en met het moment waarop de AA-86 het terrein weer zou verlaten. Regen kwam met bakken uit de lucht, hetgeen niet bepaald sfeer verhogend werkte. Een gedegen voorbereiding leidde er echter toe dat het verder allemaal precies zo verliep als we wilden.

Omdat wij niet van de pers waren konden we mee in het kielzog van de prins. Alleen het plaatsen van zendermicrofoons bij de directeuren die Willem-Alexander zouden rondleiden was ons door de RVD afgeraden. Daardoor hadden we inhoudelijk een uitdaging. Gelukkig werd deze dag gepresenteerd door de man die ons had ingehuurd om dit filmpje te maken. Hij begreep dat een stukje audio van de prins zeer welkom was en dus ging hij na afloop van de ceremonie naast de prins lopen om te vragen of hij op camera één vraag mocht stellen.

Ik wist dit en had een minuut voordat de vraag aan Willem Alexander gesteld werd een handmicrofoon aangezet, getest en in mijn zak gestoken. Ondertussen maakte ik nog een paar shots van het wandelende gezelschap en toen zag ik dat ze mij nodig hadden voor de opnamen van een kort statement van de prins.

Klaar staan, lampje aan, scherp stellen, diafragmeren, opname starten, microfoon pakken, checken of deze aan staat en gaan...

'Camera loopt!'

En op het moment dat de kroonprins begon met spreken zag ik in mijn zoeker dat de meter van het geluid op kanaal 1 niet uitsloeg.

Moest ik stoppen of niet?

Technisch kan er altijd iets mis gaan, maar dat dit uitgerekend nu moest gebeuren. Bij de Prins van Oranje.

De cameramicrofoon deed het wel en ik stond behoorlijk dichtbij. Het ging om een korte quote en de omgeving was redelijk stil, maar een werkende handmicrofoon is in dit soort gevallen natuurlijk altijd beter. Ik schatte in dat ik het gesprek heel kort zou kunnen onderbreken, maar dan moest ik het euvel wel direct kunnen verhelpen. Ik had echter geen idee wat er aan de hand was. Twee minuten eerder deed alles het nog. Bovendien was dit gesprekje een beetje buiten de mensen van de RVD om geregeld, dus als ik het interview zou stoppen liepen we het risico dat onze kans verkeken was.

Met samengeknepen billen en klotsende oksels besloot ik niets te doen. Een kleine minuut duurde het. Toen wandelde de prins met zijn gevolg vrolijk verder en kon ik kijken wat er aan de hand was. Al snel wist ik zeker dat de handmicrofoon het echt niet deed, maar bij controle bleek ook dat het geluid van de cameramicrofoon verstaanbaar was.

Ik kon niet anders dan het opbiechten bij mijn collega, die tevens regisseur was en het materiaal moest monteren. Hij reageerde professioneel en rustig. Samen vogelden we uit dat op de microfoonontvanger, die in de camera zit, het zogenaamde 'mute' schakelaartje verkeerd stond. Het is mij een raadsel waarom een dergelijke knop op het apparaat zit, maar waarschijnlijk is er in de haast, vlak voor het interview, door getrek aan de regenhoes iets met dit palletje gebeurt.

Zelf was ik pas helemaal gerustgesteld toen ik 's middags vanuit de montageset vernam dat het camerageluid zeer bruikbaar was. Ik kwam er mee weg.

Sommige mensen hebben namelijk altijd geluk!