zondag 29 augustus 2021

Collins Cup

 


Het leek wel een droom. Of, als er een motorcameramannenhemel zou bestaan, dan mag die er van mij zo uitzien.

 


 

Op zaterdagochtend stonden, bij het nationale sportcentrum van Slowakije, op een groot parkeerterrein in Šamorín, maar liefst twaalf cameramotoren te glimmen op een rij. Twaalf! Ik vind eentje al mooi. Bij de Amstel Goldrace gebruiken ze er vier. In de Tour de France een stuk of zes. Nu stonden er twaalf naast elkaar. Strak in lijn, zoals dat hoort. En allemaal uitgerust met een complete set. Elke camera had een gestabiliseerde lens, elke motor was uitgerust met een antenne voor een RF verbinding én een 4G verbinding. Intercom, roodsignalering en shading (voor de techneuten onder ons). Het was om je vingers bij af te likken. 

We waren bij de Collins Cup. Dat is een nieuwe vorm van triatlon, waarbij teams uit Europa, Amerika en een samengestelde ploeg uit de rest van de wereld het tegen elkaar opnemen. Iets met groepjes van drie en een ingewikkelde puntentelling. Twee kilometer zwemmen, tachtig kilometer fietsen en achttien kilometer hardlopen. Om de tien minuten starten drie atleten. En zo zijn het twaalf wedstrijdjes in een wedstrijd. Zes keer drie dames en zes keer drie heren. Dit evenement is vernoemd naar John Collins, de bedenker van de Ironman triatlon op Hawaii.

Volg je me nog? Het maakt ook niet zo veel uit. Ik wil jullie vooral iets vertellen over de registratie, die live werd uitgezonden op Eurosport2. 

Het probleem van een ‘gewone’ triatlon is dat het lastig is om zo’n duursport goed in beeld te brengen. Het is eigenlijk een beetje saai, duurt lang en TV-technisch is het een dure sport. Daarom zien we het niet vaak live. Deze organisatie had echter enorm uitgepakt. Bootjes met camera’s bij het zwemmen, een flycam, steadicam, helikopter, draadloze camera’s bij de wisselpunten, een Quad, cranes en dus de twaalf motoren van NEP Nederland. Iets wat nog nooit is vertoond.

Twaalf cameramensen met ervaring op de motor en twaalf professionele motorrijders. Dat was voor de planning nog een hele zoektocht. Misschien de reden dat ik mee mocht, maar dat maakt mij niks uit. Ik was erbij! Op woensdag vlogen we met een grote ploeg naar Slowakije, om op donderdag te testen en het parkoers te verkennen. Drie vrachtwagens met techniek en motoren waren ons vooruit gereisd. Vrijdag had de motorploeg een vrije dag, zodat het technische team in alle rust de puntjes op de i kon zetten. Bij zo’n gigantische operatie is dat geen overbodige luxe. 

Zaterdag was eindelijk de race. In de ochtend nog een laatste test en ’s middags stapte om de tien minuten een nieuw team op de motor. Ik vond dat alleen al geweldig om te zien. De voorbereiding van mijn collega’s, de concentratie van die mannen en dan het wegrijden. Helikopter laag boven het hoofd en hoog in de lucht een vliegtuig dat rondjes draait, als een extreem hoge zendmast voor de verbindingen. Samen met motorrijder Arno Koning zat ik op motor 9. Rond half vier waren wij eindelijk aan de beurt. We volgden de negende race, die ging tussen Sebastian Kienle uit Europa, Andrew Starykowicz uit de USA en Lionel Sanders bij de Internationals. 

Omdat de Collins Cup een nieuw evenement was, moesten ook wij het wiel met elkaar uitvinden. Gelukkig hadden Arno en ik al even kunnen afkijken hoe collega’s die eerder vertrokken waren het er vanaf brachten. Het was duidelijk dat het production team uit Engeland lang en goed had nagedacht over de manier waarop ze deze wedstrijd in beeld wilden brengen. Met veel camera’s, goed commentaar, interviews, analyses en heldere graphics. Onze Engelse regisseur had in ieder geval flink mogen uitpakken. Aan middelen geen gebrek. Nadeel voor ons was wel dat we, in de overvloed aan beelden, allemaal drie uur op de motor zaten om slechts een keer of vijf in de uitzending geschakeld te worden. De rest van de tijd hielden we als een soort veredelde bewakingscamera onze race in de gaten. Maar voor de liefhebber werd het een interessant programma, waarin veel gebeurde. Arno en ik hadden ‘mazzel’ met een valpartij in een van de eerste bochten. Sanders ging op de natte weg onderuit. Ondanks wat schaafwonden wist hij ‘onze’ race uiteindelijk toch te winnen.

Toen wij terug kwamen op het TV compound stonden de eerste motoren al ingepakt in de vrachtwagen. Een half uur later was ook motor twaalf binnen. Mission completed. Het was allemaal goed gegaan. Niks geks gebeurd en, ondanks zoveel complexe techniek bij elkaar, had alles van begin tot eind goed gefunctioneerd. Het waren bovendien vier heerlijke dagen met een groot professioneel team. Ik maak een diepe buiging voor de mensen van NEP die dit project geleid hebben en de mannen die de techniek verzorgd hebben. Het was dik in orde en dus is het niet verwonderlijk dat ook de klant super tevreden is. Het schijnt dat er het volgend jaar weer een Collins Cup is. Of ik daar dan weer bij mag zijn zullen we wel zien, maar deze ervaring pakt niemand mij meer af. 







Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Ik wil reacties altijd eerst even lezen, voor ze op dit weblog worden geplaatst. Daarom kan het even duren voor een reactie wordt gepubliceerd. Ik plaats niet zomaar elke reactie. Het is mijn weblog, dus ik bepaal wat ik een goede reactie vind en wat niet. Als je het er niet mee eens bent, dan moet je lekker zelf een weblog beginnen.
Anonieme reacties zal ik extra kritisch bekijken.