ZONDAG 4 JULI - 1e etappe

Luik – Charleroi (202,5 km). De eerste etappe werd gewonnen door Jaan Kirsipuu. In een massasprint versloeg hij McEwen en Hushovd. Cancellara behield de gele trui.

Groot-Bijgaarde, België. De grijze Peugeot 806 was afzichtelijk bestickerd met grote letters 'NOS Televisie', de achterbak zat vol met camera-equipment, een grote doos lege tapes en een paar zware koffers. Lenny Kravitz werd af en toe abrupt onderbroken door de vrouwenstem van het verdwaalde navigatiesysteem. Peter en ik waren op weg naar Brussel. Achter ons reden in een vrijwel identieke camerawagen Frits en regisseur Matthias. Frits, Peter en ik vormden de cameraploeg voor de NOS Sportzomer van Mart Smeets.
Rond vier uur, toen het peloton de finish van de eerste etappe in Charleroi naderde, verzamelde zich in de bar van Hotel Gosset, op een verlaten industrieterrein bij Groot-Bijgaarde, de ploeg die de komende weken iedere avond een zomers Tourprogramma zou gaan maken. In totaal waren we met negentien personen. Techniek en redactie. Op het parkeerterrein stonden de twee camerawagens die wij hadden meegenomen, naast een satellietwagen, een grote vrachtwagen met een aggregaat, een bus vol licht, een materiaalwagen en twee personenbusjes van de NOS.
Chef d'equippe Jan Stekelenburg ontving ons allemaal hartelijk. Hij was door de leiding van de NOS meegestuurd om deze eigenwijze bende, drie weken lang, zonder grote conflicten bij elkaar te houden. Het zou ook zijn eerste Tour de France worden, dus ik was niet de enige nieuwkomer in deze groep.
Het aantal rookies was wel beperkt. Oorspronkelijk was het de bedoeling om alleen medewerkers met Tour-ervaring mee te nemen, maar in deze drukke sportzomer met EK voetbal en Olympische Spelen was dat onmogelijk gebleken. Dat was mijn mazzel.
Om me heen zag ik veel bekende gezichten. Met de meeste NOS mensen had ik eerder wel eens gewerkt, maar de een kende ik beter dan de ander. De technische jongens die bij de regiewagen hoorden en de twee belichters kende ik nog niet. De meeste collega's waren er het vorig jaar ook bij geweest, toen de NOS voor het eerst een serieus avondprogramma vanuit de Tour de France maakte. Zij wisten wat ons te wachten stond. Ik kon alleen een beeld vormen op basis van de verhalen die ik er over had gehoord en gelezen.

De eerste hotelkamer van deze reis beloofde niet veel goeds. Ik zette mijn koffer in een rokerig hol en besloot de deksel zo veel mogelijk dicht te laten om mijn kleren enigszins fris te houden. Natuurlijk mag je in dit circus geen eisen stellen aan hotels, want alles in de wijde omgeving van een finishplaats zit vol. De producer van de show was al in november op pad om hotels te zoeken en toen bleek het al een hele klus om voor deze grote televisieploeg onderdak te vinden.
In de bar bood Jan de cameramensen een biertje aan, om vervolgens aan te kondigen dat een van ons de volgende dag om vier uur 's ochtends zou beginnen. Ik dacht dat hij een grap maakte en bood mezelf gretig aan. Even later bleek dat het een serieuze opdracht was, maar mijn jongensdroom, leven en werken in de Tour de France, stond op het punt om uit te komen, dus zelfs de duivel kon mij niet uit mijn overenthousiaste jubelstemming krijgen.
We gingen aan tafel om op tijd klaar te zijn voor de finale van het EK voetbal. Mart bracht een toost uit op deze geweldige ploeg en de eerste verhalen over deze 'way of life' werden in geuren en kleuren verteld. Samen keken we naar de verrassende voetbalwedstrijd (de Grieken versloegen thuisclub Portugal) en daarna maakte Mart een stand-up vanuit de hotelbar. Voor deze korte live-flits was maar één camera nodig. De rest van de ploeg werd vriendelijk doch dringend verzocht om aan de bar, in beeld, plaats te nemen en zo kreeg ik mijn gelijk eerste 'minute of fame' in deze Tour. Even later in bed ontving ik de eerste sms-berichten van collega's en vrienden die mij op televisie hadden gezien.