Amsterdam. Het is de dag van de aanslagen in Londen.
Bijna half twee. We zijn bij station Amsterdam Amstel en bespreken onze strategie. Zojuist heeft de verslaggever van een voorlichter begrepen dat het GVB geen toestemming geeft om in de metro of op de perrons te filmen. Begrijpelijk dat het vervoersbedrijf vandaag niet zit te wachten op aandacht van de pers, maar we willen een reportage voor NOVA maken over de sfeer in de metro. Wij doen ons werk. Op Amstel zie ik geen enkele politieagent. Controleurs staan met elkaar te praten en vergeten kaartjes te controleren. Niemand reageert op de televisiecamera. In de metro richting CS kijken mensen stoïcijns voor zich uit. Er is geen sprake van spanning of onrust. Station Waterlooplein. Geen agenten, geen beveiligers, geen controleurs. We kunnen rustig filmen en spreken met een paar reizigers. Twee mannen in werkkleding voeren een vuilnisbak af, maar dat blijkt geen voorzorgsmaatregel te zijn; het ding is kapot. Voor Centraal Station interviewen we toeristen uit Engeland en Amerika. Op het stationsplein tel ik nul agenten. Een trambestuurder weet nog van niets en hij maakt zich ook niet druk als we hem vertellen wat er in Groot-Brittannië gebeurt is. De mensen die wij spreken zijn wel onder de indruk van de aanslagen, maar lang niet zo geschokt als op 11 september 2001. Onder de grond hebben verschillende metrotreinen vertraging. Het is de omroeper die het vreemde woord 'verstoring' gebruikt. Even denk ik dat we getuige zijn van aanstaande paniek, maar er is niets aan de hand. We gaan gewoon met de metro terug naar Amsterdam Amstel.
Om tien over half acht is het onderwerp uitgezonden in een extra uitzending op Nederland 2. Geen 'breaking news' uit de Amsterdamse metro, maar twee minuten vulling tussen studiogesprekken met deskundigen.
Bijna half twee. We zijn bij station Amsterdam Amstel en bespreken onze strategie. Zojuist heeft de verslaggever van een voorlichter begrepen dat het GVB geen toestemming geeft om in de metro of op de perrons te filmen. Begrijpelijk dat het vervoersbedrijf vandaag niet zit te wachten op aandacht van de pers, maar we willen een reportage voor NOVA maken over de sfeer in de metro. Wij doen ons werk. Op Amstel zie ik geen enkele politieagent. Controleurs staan met elkaar te praten en vergeten kaartjes te controleren. Niemand reageert op de televisiecamera. In de metro richting CS kijken mensen stoïcijns voor zich uit. Er is geen sprake van spanning of onrust. Station Waterlooplein. Geen agenten, geen beveiligers, geen controleurs. We kunnen rustig filmen en spreken met een paar reizigers. Twee mannen in werkkleding voeren een vuilnisbak af, maar dat blijkt geen voorzorgsmaatregel te zijn; het ding is kapot. Voor Centraal Station interviewen we toeristen uit Engeland en Amerika. Op het stationsplein tel ik nul agenten. Een trambestuurder weet nog van niets en hij maakt zich ook niet druk als we hem vertellen wat er in Groot-Brittannië gebeurt is. De mensen die wij spreken zijn wel onder de indruk van de aanslagen, maar lang niet zo geschokt als op 11 september 2001. Onder de grond hebben verschillende metrotreinen vertraging. Het is de omroeper die het vreemde woord 'verstoring' gebruikt. Even denk ik dat we getuige zijn van aanstaande paniek, maar er is niets aan de hand. We gaan gewoon met de metro terug naar Amsterdam Amstel.
Om tien over half acht is het onderwerp uitgezonden in een extra uitzending op Nederland 2. Geen 'breaking news' uit de Amsterdamse metro, maar twee minuten vulling tussen studiogesprekken met deskundigen.
Metro Amsterdam. 07-07-2005, 15.04 uur.
1.jpg)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ik wil reacties altijd eerst even lezen, voor ze op dit weblog worden geplaatst. Daarom kan het even duren voor een reactie wordt gepubliceerd. Ik plaats niet zomaar elke reactie. Het is mijn weblog, dus ik bepaal wat ik een goede reactie vind en wat niet. Als je het er niet mee eens bent, dan moet je lekker zelf een weblog beginnen.
Anonieme reacties zal ik extra kritisch bekijken.