Krk

Fažana, Kroatië. Van de camping bij Pula is het ruim twee en een half uur rijden naar Malinska, een toeristisch dorp op het (schier)eiland Krk. Het is niet ver, maar de wegen zijn niet breed genoeg, waardoor het niet opschiet. Parkeren in de kleine stadjes van Kroatië is ook steeds een probleem. Het land is niet berekend op het massale toerisme en de hoeveelheid auto's. Aan de ene kant vinden wij dat charmant, maar ik erger me ook wezenloos als ik weer een smal straatje ingereden ben waar ik niet kan keren en waar de brutaalste automobilisten hun auto op onmogelijke plekken hebben achtergelaten. Opeens begrijp ik dat in een land als dit een burgeroorlog uit kan breken. Vooral mannen gebruiken hun Zastava's als tanks. Ik hoorde dat in dit land in het verkeer de afgelopen jaren meer doden zijn gevallen dan in de burgeroorlog. Dat kan ik begrijpen. Met name het inhalen op de bochtige tweebaanswegen lijkt vaak op regelrechte zelfmoordpogingen.

Malinska is een oninteressant stadje waar honderden toeristen op een smal strookje strand liggen en de mensen die er niet bij passen liggen op betonnen muurtjes. Verder is er niets. Wij zijn snel doorgereden naar Krk, de hoofdstad van het eiland.
Krk is niet verkeerd geschreven. De naam zal lang geleden zijn verzonnen door een Kroaat met een spraakgebrek. Het is een mooi stadje. Ik heb vooral geamuseerd rondgelopen over een kleine rommelmarkt waar zelfs een oude kolenstrijkbout met hakenkruis stond. Hoeveel is daarmee glad gestreken? Er lagen ook medailles uit de communistische periode. Toppunt was een leren koffertje dat goed dienst zou kunnen doen als schatkist. Wij waren wel geïnteresseerd tot we de prijs hoorden. Eerst dachten we nog dat de dame met 300 de lokale munt Kuna bedoelde en dat klonk interessant, maar ze had het over Euro's. Dus niet.

Op het 1800 meter lange strand van Baška staan 1800 parasollen. Badgasten liggen hutje mutje. Het is bijna onmogelijk om tussen de handdoekjes door te lopen over het smalle kiezelstrand. In het water spelen kinderen. Verderop wordt een grote opblaasbanaan door een motorboot voortgetrokken. Voor mijn gevoel zijn hier vooral de lelijke mensen bij elkaar gekomen voor een overdosis zon. De meeste mannen zijn hoogzwanger, de borsten van veel vrouwen en meisjes hangen er ook zo troosteloos bij. Christel en ik zijn snel klaar in dit oord. Mijn vriendin vraagt zich alleen nog even af hoeveel liter deze mensen bij elkaar op een dag als vandaag in de zee plassen. Ik weet opeens waarom de zee zo zout is.

In een klein kerkje aan de rand van Vrbnik zat een oud vrouwtje de rozenkrans te bidden. Ik had haar in eerste instantie niet zien zitten, omdat ze helemaal achteraan in een hoek zat. Op de stoel naast haar lag een grijze herenhoed die duidelijk van haar was. Of ze in de gaten had dat ik in de deuropening van het kerkje stond weet ik niet, want ze zat voornamelijk met haar ogen dicht te bidden. Als ze een kraaltje verder ging keek ze even in de richting van het altaar. Het kerkje was verder niet zo bijzonder en het was volgens mij ook niet de belangrijkste kerk van het dorp.
Zoals in de meeste Kroatische stadjes staat ook in Vrbnik een kerk met een hoge toren op het hoogste punt van de berg, midden in het centrum. De huizen zijn er omheen gebouwd, alsof ze ooit met de kerk zijn begonnen. De straatjes zijn smal en belegd met grote keien die in de loop van de tijd zo zijn afgesleten dat ze volgens mij spekglad zijn als het geregend heeft. Aan de zeekant staan delen van een oude stadswal op de hoge rotsen. Meters lager varen bootjes van en naar het vaste land.
We zijn niet lang in Vrbnik gebleven. Het is veel minder toeristisch dan Malinska, Krk of Baška en daardoor volgens mij het interessantste dorp dat we vandaag bezocht hebben. Hier zou ik best een paar weken buiten het vakantieseizoen willen wonen om eens rustig kennis te kunnen maken met de Kroaten die er wonen en om geïnspireerd te kunnen schrijven. Het zal er nooit van komen. Gebrek aan tijd en mijn Kroatisch is erg slecht.