Utrecht. De kale man had een digitale weegschaal gekocht. Dat was het begin geweest van wat hij zijn 'war against overgewicht' noemde. Het wasbord was al jaren eerder vervangen door een wasmachine en die zat inmiddels lelijk in de weg. Zijn conditie holde achteruit. Een hartaanval was vroeg of laat onvermijdelijk met een leven dat hem van Mc Donalds, langs ijswinkels en benzinepompen naar dure restaurants voerde. Overal een voor-, hoofd- én nagerechtje. Lang leve de tussendoortjes en een minimum aan bewegen. De dikzak had al last van zijn rug en hij bukte niet meer voor een dubbeltje, omdat dat te veel energie koste.
Tot de kale man op een dag voor zijn werk een operatie moest bijwonen en zag hoe de chirurg moeite had met het doorklieven van vetlagen in een mannenlijf om bij essentiële organen te komen. Op een medische monitor zag hij vetslierten die leken op mayonaise. Dikke lagen spek rond hart en vaten. Het was smerig en erg confronterend. Dé aanleiding om eens lang voor een grote spiegel te gaan staan en heel voorzichtig een rondje te draaien. Er moest iets veranderen.
Op 29 augustus 2004 zette de kale man voorzichtig een eerste stap op die nieuwe weegschaal. De teller schoot naar 97,9 kilo. Bijna honderd en dus een goed moment om definitief een streep te trekken. Hij noteerde het getal 97,9 en begon met hardlopen. Eerst twee minuten rennen, twee minuten wandelen, de volgende dag drie minuten, een week later vijf minuten aan een stuk. Hij stopte met suiker in koffie en thee. Geen cola door de week en op snoepgoed werd drastisch bezuinigd. De laatste maanden van 2004 voerde de kale man een succesvolle strijd. Kilo's vlogen er af. Na een half jaar was hij tien kilo kwijt.
Een jaar later, keek de kale man opnieuw in de spiegel. Hij voelde zich fitter en hij kon weer dingen oprapen. De rugpijnen waren verdwenen en bovendien zag hij er nóg leuker uit. Het lukte al een tijdje niet meer echt om af te vallen, maar hij bleef redelijk op zijn gewicht. Vanmorgen, precies 365 dagen na die eerste stap, bleef de teller steken op 85,9 kilo. Niet slecht, na een weekend met taartjes en bananen.
De kale man was best trots, maar nam zich voor om een tweede slag te slaan. De komende maanden zou hij nog zes kilo afvallen. Terug naar 80. Dat is zijn streefgewicht.
Ik hou jullie op de hoogte...
meten is weten!
Tot de kale man op een dag voor zijn werk een operatie moest bijwonen en zag hoe de chirurg moeite had met het doorklieven van vetlagen in een mannenlijf om bij essentiële organen te komen. Op een medische monitor zag hij vetslierten die leken op mayonaise. Dikke lagen spek rond hart en vaten. Het was smerig en erg confronterend. Dé aanleiding om eens lang voor een grote spiegel te gaan staan en heel voorzichtig een rondje te draaien. Er moest iets veranderen.
Op 29 augustus 2004 zette de kale man voorzichtig een eerste stap op die nieuwe weegschaal. De teller schoot naar 97,9 kilo. Bijna honderd en dus een goed moment om definitief een streep te trekken. Hij noteerde het getal 97,9 en begon met hardlopen. Eerst twee minuten rennen, twee minuten wandelen, de volgende dag drie minuten, een week later vijf minuten aan een stuk. Hij stopte met suiker in koffie en thee. Geen cola door de week en op snoepgoed werd drastisch bezuinigd. De laatste maanden van 2004 voerde de kale man een succesvolle strijd. Kilo's vlogen er af. Na een half jaar was hij tien kilo kwijt.
Een jaar later, keek de kale man opnieuw in de spiegel. Hij voelde zich fitter en hij kon weer dingen oprapen. De rugpijnen waren verdwenen en bovendien zag hij er nóg leuker uit. Het lukte al een tijdje niet meer echt om af te vallen, maar hij bleef redelijk op zijn gewicht. Vanmorgen, precies 365 dagen na die eerste stap, bleef de teller steken op 85,9 kilo. Niet slecht, na een weekend met taartjes en bananen.
De kale man was best trots, maar nam zich voor om een tweede slag te slaan. De komende maanden zou hij nog zes kilo afvallen. Terug naar 80. Dat is zijn streefgewicht.
Ik hou jullie op de hoogte...
meten is weten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ik wil reacties altijd eerst even lezen, voor ze op dit weblog worden geplaatst. Daarom kan het even duren voor een reactie wordt gepubliceerd. Ik plaats niet zomaar elke reactie. Het is mijn weblog, dus ik bepaal wat ik een goede reactie vind en wat niet. Als je het er niet mee eens bent, dan moet je lekker zelf een weblog beginnen.
Anonieme reacties zal ik extra kritisch bekijken.