Utrecht. Toch maar even snel de nieuwe cd van de Rolling Stones gekocht. Niet dat ik heel nieuwsgierig was, maar om de collectie compleet te houden. Het eerste wat me opviel was de prijs; € 9,99 bij de MediaMarkt en er staan meer nummers op dan gebruikelijk bij een studio album van de Stones. Met 16 tracks is dit het langste studioalbum sinds 'Exile on Main Street' uit 1972. De vormgeving valt me een beetje tegen. In het verleden hebben de Stones veel prachtige albumhoezen gehad, maar dit boekje bestaat uit een paar foto's en alle songteksten. Niets bijzonders en het is alsof ze vergeten zijn aandacht te besteden aan lay-out. Of is er geen geld aan uitgegeven om de prijs te drukken?
Het draait natuurlijk vooral om de muziek. Op 'a bigger bang' zijn uitsluitend nieuwe nummers te horen. Ze hebben allemaal een hoog rock of blues gehalte. Met Rough Justice zetten de Stones gelijk de toon; spetterend en knallend als in hun beste dagen. Die lijn wordt eigenlijk in de andere nummers doorgetrokken. Alleen in Streets Of Love en Laugh, I Nearly Died neemt Jagger gas terug. Ook Keith heeft weer zijn plekje gekregen. Op dit album zingt hij twee tracks: het slepende This Place Is Empty en het afsluitende Infamy. Keith kan niet zingen, maar toch blijven zijn nummers erg bijzonder. Het authentieke bluesgevoel in Back Of My Hand staat niet op zich. De hele plaat ademt een back-to-basics geluid uit. Iets wat voort kan vloeien uit het feit dat niet alleen alle nummers in een vrij beperkte bezetting opgenomen zijn, op een aantal tracks is het zelfs alleen maar Watts, Richards en een zich meer en meer als instrumentalist ontwikkelende Jagger, maar ook doordat een aantal tracks door Jack Joseph Puig (oa. Black Crowes) gemixt is. Een man die niet vies is van een wat rauwer randje. Bovendien staan de gitaren weer prominent voorop en ook daaruit blijkt dat er voor eenvoud gekozen is.
Streets of Love, het nummer dat volgens mij op single is uitgebracht, had ik al op de radio gehoord en dat vind ik geen sterk nummer. Het zou ook op een matig solo album van Mick Jagger kunnen staan. Ik geloof niet dat de andere Stones hier veel aan bijgedragen hebben. Maar tot mijn grote verrassing staan er een paar goede nummers op 'a bigger bang'. Die hadden ook op het topalbum 'Exile on Main Street' kunnen staan. Ik ben niet ontevreden met deze aankoop. De komende weken zal ik in de auto ook eens naar de teksten gaan luisteren.Maar het belangrijkste is dat de grootste rock 'n roll band aller tijden nog steeds actief is. Eind augustus is in Boston de nieuwe wereldtournee van de Rolling Stones begonnen. De recensies zijn niet allemaal even lovend, maar ik verheug me nu al op de concerten die ze in de zomer van 2006 in Nederland zullen geven. Van de Rolling Stones krijgt deze jongen nooit genoeg.
Het draait natuurlijk vooral om de muziek. Op 'a bigger bang' zijn uitsluitend nieuwe nummers te horen. Ze hebben allemaal een hoog rock of blues gehalte. Met Rough Justice zetten de Stones gelijk de toon; spetterend en knallend als in hun beste dagen. Die lijn wordt eigenlijk in de andere nummers doorgetrokken. Alleen in Streets Of Love en Laugh, I Nearly Died neemt Jagger gas terug. Ook Keith heeft weer zijn plekje gekregen. Op dit album zingt hij twee tracks: het slepende This Place Is Empty en het afsluitende Infamy. Keith kan niet zingen, maar toch blijven zijn nummers erg bijzonder. Het authentieke bluesgevoel in Back Of My Hand staat niet op zich. De hele plaat ademt een back-to-basics geluid uit. Iets wat voort kan vloeien uit het feit dat niet alleen alle nummers in een vrij beperkte bezetting opgenomen zijn, op een aantal tracks is het zelfs alleen maar Watts, Richards en een zich meer en meer als instrumentalist ontwikkelende Jagger, maar ook doordat een aantal tracks door Jack Joseph Puig (oa. Black Crowes) gemixt is. Een man die niet vies is van een wat rauwer randje. Bovendien staan de gitaren weer prominent voorop en ook daaruit blijkt dat er voor eenvoud gekozen is.
Streets of Love, het nummer dat volgens mij op single is uitgebracht, had ik al op de radio gehoord en dat vind ik geen sterk nummer. Het zou ook op een matig solo album van Mick Jagger kunnen staan. Ik geloof niet dat de andere Stones hier veel aan bijgedragen hebben. Maar tot mijn grote verrassing staan er een paar goede nummers op 'a bigger bang'. Die hadden ook op het topalbum 'Exile on Main Street' kunnen staan. Ik ben niet ontevreden met deze aankoop. De komende weken zal ik in de auto ook eens naar de teksten gaan luisteren.Maar het belangrijkste is dat de grootste rock 'n roll band aller tijden nog steeds actief is. Eind augustus is in Boston de nieuwe wereldtournee van de Rolling Stones begonnen. De recensies zijn niet allemaal even lovend, maar ik verheug me nu al op de concerten die ze in de zomer van 2006 in Nederland zullen geven. Van de Rolling Stones krijgt deze jongen nooit genoeg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ik wil reacties altijd eerst even lezen, voor ze op dit weblog worden geplaatst. Daarom kan het even duren voor een reactie wordt gepubliceerd. Ik plaats niet zomaar elke reactie. Het is mijn weblog, dus ik bepaal wat ik een goede reactie vind en wat niet. Als je het er niet mee eens bent, dan moet je lekker zelf een weblog beginnen.
Anonieme reacties zal ik extra kritisch bekijken.