Amsterdam - Milaan Linate, KL1619. Om tien voor half zes stopte een taxibusje voor de deur. Buiten was het nog donker, maar aangenaam warm. Zweetdruppels op mijn hoofd van het slepen met tassen, camera en de grote reiskoffer vol apparatuur. Ik was nog niet helemaal wakker, maar helder genoeg om me af te vragen of mijn digitale fotocamera in mijn rugzak zat. Met een zaklampje zocht ik terwijl een vriendelijke chauffeur, met een zwaar engels accent, de zwarte flightcase in de laadruimte tilde. Ik moest even terug naar boven. Op de trap vroeg ik me af waar de Ixus kon liggen, maar toen ik de sleutel in het slot stak wist ik het weer.
Op Schiphol stond ik natuurlijk in de verkeerde rij bij de security check. Een man met Noord Afrikaans uiterlijk had een soldeerbout in zijn handbagage en tot zijn grote verbazing mag dat niet. De jongen voor me had driehonderd losse muntjes verdeeld over vier broekzakken en zes jaszakjes. Twee telefoons, een sleutelbos, vier pennen, een grote Texaanse riem en een brillenkoker, maar niet bedacht dat dit bij de controle voor oponthoud zou kunnen zorgen. Ondertussen werd mijn tas geplet door andere rugzakken en rolde de camera aan de andere kant van de X-ray band. Ik stond er bij en keek er naar. Securitymedewerkers zijn niet de gezelligste mensen.
Maar leuk om weer een grandprix te doen. Vier dagen de mannen op reis en lekker buiten spelen. De bekende grappen en humor. Lekker veilig en bekend. Geen verrassingen. Cameratechnisch niet ingewikkeld, maar wel nadenken, snel zijn, scherp blijven en soms even knallen.
Op Schiphol stond ik natuurlijk in de verkeerde rij bij de security check. Een man met Noord Afrikaans uiterlijk had een soldeerbout in zijn handbagage en tot zijn grote verbazing mag dat niet. De jongen voor me had driehonderd losse muntjes verdeeld over vier broekzakken en zes jaszakjes. Twee telefoons, een sleutelbos, vier pennen, een grote Texaanse riem en een brillenkoker, maar niet bedacht dat dit bij de controle voor oponthoud zou kunnen zorgen. Ondertussen werd mijn tas geplet door andere rugzakken en rolde de camera aan de andere kant van de X-ray band. Ik stond er bij en keek er naar. Securitymedewerkers zijn niet de gezelligste mensen.
Maar leuk om weer een grandprix te doen. Vier dagen de mannen op reis en lekker buiten spelen. De bekende grappen en humor. Lekker veilig en bekend. Geen verrassingen. Cameratechnisch niet ingewikkeld, maar wel nadenken, snel zijn, scherp blijven en soms even knallen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ik wil reacties altijd eerst even lezen, voor ze op dit weblog worden geplaatst. Daarom kan het even duren voor een reactie wordt gepubliceerd. Ik plaats niet zomaar elke reactie. Het is mijn weblog, dus ik bepaal wat ik een goede reactie vind en wat niet. Als je het er niet mee eens bent, dan moet je lekker zelf een weblog beginnen.
Anonieme reacties zal ik extra kritisch bekijken.