Bardonecchia. Het kwartet melig, olijk, droog en flauw had op weg naar de Parallel Reuzeslalom alle mogelijke scenario's becommentarieerd in de beroemde Phillip Bloemendaalstijl. Zo uitgelaten dat we zelfs bij de bomcheck iets te lollig waren. Nicolien Sauerbreij, onze hoop op snowboarddagen, zou in actie komen. Wat mij betreft was het tijd voor de eerste Nederlandse medaille bij een bergsport ooit, maar de deskundigen aan boord achtten de kans klein.
Het zonnetje kwam net over de bergtop op het moment dat ik in een skilift stapte. Wat er verkeerd ging weet ik nog steeds niet, maar de controllo keek nors en sprak vijf volzinnen in bozig Italiaans. Halverwege de berg vonden we een mooie positie om onze hoofdpersoon op te wachten. Nicolien kwam een paar minuten later boven. Goede scène voor de opening van het item de dag van Sauerbreij.
Beneden was het gezellig druk met NOS collega's die uit Turijn waren ontsnapt op deze schaatsloze dag. Koffie in de zon naast een Japanse cameraman die ik ken van de Formule1. Even dezelfde tekstloze grappen maken als in de zomer.
In de voorronde deed Nicolien het redelijk. Ze werd twaalfde en plaatste zich voor de finales in de middag. Iedereen gelukkig en tevreden. Tijdens een kort interview straalde haar leuke koppie.
Na de pauze, in de eerste run van de achtste finale, zat het helemaal mee. Haar tegenstandster ging onderuit en dat beloofde wat voor de volgende run. Ze zou met een dikke voorsprong kunnen starten en was in mijn ogen al zeker van een plaats in de kwartfinale. Dat gunde ik haar heel erg. Terwijl ze langs liep stak ze met plezier een dikke duim op naar de camera. Niets aan de hand.
De tweede run verliep verrassend. Ondanks haar voorsprong verloor Sauerbreij van de Duitse tegenstandster. Einde oefening. Vanaf mijn positie had ik de race niet kunnen zien dus ik begreep er niets van toen ik de dames in de verkeerde volgorde over de finish zag schieten. We hadden in de vroege ochtend dus toch niet alle mogelijke plots kunnen bedenken.
Een verklaring had Nicolien er niet voor in het interview dat we een paar minuten later met haar draaiden. Loze woorden. Waarschijnlijk omdat ze zelf nog niet besefte wat er gebeurt was. Naast de nuchtere Nederlandse stond een Japans meisje met krokodillentranen. Sportief dat ze voor het gedramatiseerde eindshot van het filmpje even weg wilde lopen.
Beneden was het gezellig druk met NOS collega's die uit Turijn waren ontsnapt op deze schaatsloze dag. Koffie in de zon naast een Japanse cameraman die ik ken van de Formule1. Even dezelfde tekstloze grappen maken als in de zomer.
In de voorronde deed Nicolien het redelijk. Ze werd twaalfde en plaatste zich voor de finales in de middag. Iedereen gelukkig en tevreden. Tijdens een kort interview straalde haar leuke koppie.
Na de pauze, in de eerste run van de achtste finale, zat het helemaal mee. Haar tegenstandster ging onderuit en dat beloofde wat voor de volgende run. Ze zou met een dikke voorsprong kunnen starten en was in mijn ogen al zeker van een plaats in de kwartfinale. Dat gunde ik haar heel erg. Terwijl ze langs liep stak ze met plezier een dikke duim op naar de camera. Niets aan de hand.
De tweede run verliep verrassend. Ondanks haar voorsprong verloor Sauerbreij van de Duitse tegenstandster. Einde oefening. Vanaf mijn positie had ik de race niet kunnen zien dus ik begreep er niets van toen ik de dames in de verkeerde volgorde over de finish zag schieten. We hadden in de vroege ochtend dus toch niet alle mogelijke plots kunnen bedenken.
Een verklaring had Nicolien er niet voor in het interview dat we een paar minuten later met haar draaiden. Loze woorden. Waarschijnlijk omdat ze zelf nog niet besefte wat er gebeurt was. Naast de nuchtere Nederlandse stond een Japans meisje met krokodillentranen. Sportief dat ze voor het gedramatiseerde eindshot van het filmpje even weg wilde lopen.
Waarschijnlijk baalt Nicolien Sauerbreij pas echt als ze aan het eind van de dag alleen op haar kamertje zit. Het had allemaal veel mooier moeten zijn.
Niet eerder tijdens deze Spelen was ik zo teleurgesteld.
Niet eerder tijdens deze Spelen was ik zo teleurgesteld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ik wil reacties altijd eerst even lezen, voor ze op dit weblog worden geplaatst. Daarom kan het even duren voor een reactie wordt gepubliceerd. Ik plaats niet zomaar elke reactie. Het is mijn weblog, dus ik bepaal wat ik een goede reactie vind en wat niet. Als je het er niet mee eens bent, dan moet je lekker zelf een weblog beginnen.
Anonieme reacties zal ik extra kritisch bekijken.