Borgata – Sestrière. In zijn column in de Sportweek van deze week, geeft Mart Smeets mij een groot compliment over een shot dat ik de vorige week op de Olympic Oval heb gedraaid. Terwijl ik het beeld maakte wist ik wel dat het een beeld was om een verhaal mee te vertellen, maar het was me niet opgevallen dat dit zo'n impact zou kunnen hebben. Toen Mart zei dat hij een heel mooi shot van mij gezien had wist ik in eerste instantie niet precies welk shot hij bedoelde.
Vanmiddag zag ik het sportweekblad en las ik wat hij er over geschreven had. Even werd ik er verlegen van. Met zo'n veer in mijn reet zweef ik door de bergen tot ik weer met beide benen op de grond gezet wordt, als een belangrijk shot iets te donker of te licht is, net niet scherp, niet af is of geen goed inpunt heeft. Dat kan vandaag of morgen al gebeuren. De contrasten in de sneeuw maken het filmen hier niet gemakkelijker.
Een cameraman is zo goed als zijn laatste shot…
Een cameraman is zo goed als zijn laatste shot…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ik wil reacties altijd eerst even lezen, voor ze op dit weblog worden geplaatst. Daarom kan het even duren voor een reactie wordt gepubliceerd. Ik plaats niet zomaar elke reactie. Het is mijn weblog, dus ik bepaal wat ik een goede reactie vind en wat niet. Als je het er niet mee eens bent, dan moet je lekker zelf een weblog beginnen.
Anonieme reacties zal ik extra kritisch bekijken.