wipneusje

Borgata – Sestrière. 1,3 miljoen landgenoten hebben gisterenavond het filmpje gezien over de Zweedse langlaufsuccessen. Mijn hoogtepunt in die reportage was het neusje van de Zweedse Anna Dahlberg, die net een gouden medaille had opgehaald.
Ze stond te wachten achter de vlaggen, die gehesen werden voor de medailleceremonie van de herenwedstrijd, om daarna naar door te lopen naar de persconferentie. Direct na het tweede Zweedse volkslied van de ochtend, dat ze zachtjes meegezongen had, keek het blonde meisje stralend naar haar teammaatje en met een soort olijke blik trok ze haar neusje even op. Geen arrogantie, maar blijheid. Ze had een stralende blik in haar ogen.
Ze was even gedwongen om rustig te wachten en volgens mij besefte Anna op dat moment wat er zojuist allemaal gebeurd was. De gouden plak die om haar nek hing kwam opeens echt binnen en die blik zei: "Lekker puh!" Het deed me denken aan de blikken van Yvonne van Gennip in 1988.
Het was een fractie van een seconde, dus ik denk niet dat veel kijkers dit allemaal in het shot gezien hebben, maar dat is het aardige van televisie. Iedereen ziet iets anders.