Hilversum. In een aardige discussie over geld zei iemand deze week dat hobbyisme een van de grootste problemen van de televisiewereld is. Er zijn te veel mensen die "iets bij de televisie" doen, omdat het bijzonder is en zij benaderen hun werk niet altijd zakelijk. Bovendien staan er steeds weer nieuwe mensen klaar die het graag willen doen. Oneerlijke concurrentie door leukheid van arbeid.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik geen cameraman ben geworden om veel te verdienen en zakelijk gezien ben ik soms een ramp. Natuurlijk wil ik er lekker van leven, maar ik vind het belangrijker dat ik betrokken ben bij interessante opdrachten. Persoonlijk werk ik liever mee aan programma's met enige inhoud en met mensen die nadenken over het product dat ze maken, dan dat ik geld verdien met platte televisie of commerciële pulp.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik geen cameraman ben geworden om veel te verdienen en zakelijk gezien ben ik soms een ramp. Natuurlijk wil ik er lekker van leven, maar ik vind het belangrijker dat ik betrokken ben bij interessante opdrachten. Persoonlijk werk ik liever mee aan programma's met enige inhoud en met mensen die nadenken over het product dat ze maken, dan dat ik geld verdien met platte televisie of commerciële pulp.
Een voorbeeld: Doe mij maar Het Klokhuis in plaats van Gordon en Joling, terwijl ze misschien allebei een aflevering maken over taartjes bakken. Ik wil niet zeggen dat ik nooit met die twee nichten wil werken, maar ik heb er minder mee. De realityprogramma's van Patty Brard kunnen mij gestolen worden, al zou ik er het dubbele mee kunnen verdienen. Zo zit ik ook niet te wachten op het filmen van goed betaalde congressen of bedrijfspresentaties als ik leuke televisie kan maken.
Er zijn mensen die deze voorkeur hautain vinden of commercieel onverstandig. Dat is ook zo en in sommige gevallen ben ik zelfs op het randje van hypocriet als ik een bepaald onderwerp wel voor NOVA wil draaien, maar niet voor De Week van Willibrord.
Deze week schreef ik nog "Filmen is filmen" en dat is nu al niet meer waar…
Gemiddeld één keer per jaar doe ik een project voor niks. Meestal om iemand te helpen, om er zelf iets van te leren en vooral omdat het een klus is waarvan ik vind dat het van de grond móét komen. Dan ritsel en regel ik alles bij elkaar en is het voor concurrenten die iets willen verdienen een kansloze missie.
De een noemt dat hobbyisme, ik noem het liefde voor het vak of passie.
Ik ben cameraman geworden omdat het een mooi beroep is en dat moet vooral zo blijven. Als ik aan de lopende band had willen staan, was ik wel bij de Volvo gaan werken en als ik rijk had willen worden… dan was ik nu gefrustreerd.
Er zijn mensen die deze voorkeur hautain vinden of commercieel onverstandig. Dat is ook zo en in sommige gevallen ben ik zelfs op het randje van hypocriet als ik een bepaald onderwerp wel voor NOVA wil draaien, maar niet voor De Week van Willibrord.
Deze week schreef ik nog "Filmen is filmen" en dat is nu al niet meer waar…
Gemiddeld één keer per jaar doe ik een project voor niks. Meestal om iemand te helpen, om er zelf iets van te leren en vooral omdat het een klus is waarvan ik vind dat het van de grond móét komen. Dan ritsel en regel ik alles bij elkaar en is het voor concurrenten die iets willen verdienen een kansloze missie.
De een noemt dat hobbyisme, ik noem het liefde voor het vak of passie.
Ik ben cameraman geworden omdat het een mooi beroep is en dat moet vooral zo blijven. Als ik aan de lopende band had willen staan, was ik wel bij de Volvo gaan werken en als ik rijk had willen worden… dan was ik nu gefrustreerd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ik wil reacties altijd eerst even lezen, voor ze op dit weblog worden geplaatst. Daarom kan het even duren voor een reactie wordt gepubliceerd. Ik plaats niet zomaar elke reactie. Het is mijn weblog, dus ik bepaal wat ik een goede reactie vind en wat niet. Als je het er niet mee eens bent, dan moet je lekker zelf een weblog beginnen.
Anonieme reacties zal ik extra kritisch bekijken.