stem lokaal

Utrecht. Het was niet de bedoeling om te stemmen. Als nieuwbakken inwoner van Utrecht vond ik mijn kennis van de lokale politiek onvoldoende voor een genuanceerde keuze. Ik had geen zin om me snel te verdiepen in de belangrijkste thema's en verschillende programma's. De folders die deze week door de nieuwe brievenbusborstel gepropt waren, lagen ongelezen op de stapel oud-papier.
Onwetendheid heeft voordelen. Nu is de stad nog mooi en biedt de nieuwe wijk vooral mogelijkheden. Als je de plannen kent en weet welke problemen er zijn, is er opeens ook te veel om je zorgen over te maken.
Mensen in onze straat maken zich druk over een helikopterhaven die misschien een paar kilometer verderop komt, bemoeien zich met de hoogte van een groene haag en sturen open brieven naar de wethouder over plekken van speeltoestellen, omdat ze bang zijn voor hangpeuters. Dat geeft veel negatieve energie en daar heb ik even geen zin in. Laat staan dat ik weet wat er besproken wordt in de raadsvergaderingen van Utrecht.
Ik steek mijn kop niet in het zand en zal de komende jaren zeker merken welke issues er spelen in de stad waar ik woon. Dan ontdek ik vanzelf welke politicus in mijn ogen de beste oplossingen verzint en zal ik over vier jaar weloverwogen gaan stemmen.
Om half negen trok mijn vriendin haar schoenen aan. Zij was wel van plan om vandaag al haar stem uit te brengen en ze vond dat ik mee moest. Natuurlijk had ze gelijk. Stemrecht is iets om zuinig op te zijn. Ik zocht mijn stembiljet, trok een jas aan en sprong in de auto. Wij in de nieuwe wijk op zoek naar het stemlokaal. Dat konden we in eerste instantie niet vinden en vervolgens bleek het om de hoek te zijn. Goed dat we met de auto waren gegaan…
Om drie minuten voor negen stond ik te staren naar de namen op het toetsenbord van de stemcomputer. Geen idee. Even dacht ik aan een blanco stem, maar dat vond ik te makkelijk. Er stonden mensen in een rij achter me en ik vroeg me af wat er met hun stem zou gebeuren als ik nog een paar minuten twijfelde. Herstel. Een lijsttrekker dan maar. De partij waar ik al jaren op stem.
Thuis ontdekte ik dat ik per ongeluk een vrouw gekozen heb en mijn vriendin was extra trots op me. Mijn emancipatiepraatjes van de vorige week spoken weer door mijn hoofd. Zo werk ik er, met mijn naïeve kop, wel heel hard aan mee dat het mannelijk geslacht steeds minder te vertellen krijgt… Sorry vrienden!
Ik hoop dat die mevrouw de komende jaren haar best doet en dat ik geen spijt krijg van deze ondoordachte keuze.