nakijken

Vleuten. Je moet wel heel goed kunnen kijken om de kleine lettertjes op het bord aan de andere kant van de kleine kamer te kunnen lezen. Om te pesten schuift de opticien ook nog eens een lens voor mijn ogen die het vrijwel onmogelijk maakt om de O en de D uit elkaar te houden.
"Zo beter?" Vraagt de deskundige. Het is een aardige man, maar hij praat zo graag over zichzelf dat ik me af vraag of wij elkaar langer dan vier minuten kennen. Hij zit recht voor me, in mijn aura, en draait aan de lensjes van het testapparaat.
Een keer per jaar laat ik mijn ogen controleren, omdat scherpstellen een essentieel onderdeel van mijn werkzaamheden is. Ik wil weten of mijn belangrijkste meetinstrument -het rechter oog- in orde is. De afgelopen weken ben ik door vermoeidheid en af en toe een lichte hoofdpijn een beetje gaan twijfelen aan mezelf. Van klanten (nog) geen klachten, maar ik wil zeker weten dat ik goed zie.
De zoekers op de camera's waarmee ik werk zijn niet allemaal even briljant. Een aantal van deze zogenaamde viewfinders zijn verouderd en geven een minder scherp beeld. Daar word ik onzeker van.
"Meten is weten" Zegt de opticien voor de derde keer. De brillenboer kletst vrolijk verder tijdens de testjes en legt grondig uit wat hij doet. Over zijn bevindingen zegt hij niets. Ik vind het prettig dat hij weet waarover hij het heeft, maar voor mij mag hij opschieten. Ik ben vooral geïnteresseerd in het eindresultaat.
"Hier gaan we je oogdruk meten." En voor ik het weet schiet hij een pofje lucht in mijn rechter oog. Ondanks de waarschuwing schrik ik me kapot. Het apparaat meet gelukkig sneller dan ik kan reageren.
Na een klein kwartier zijn we klaar. Ik mag gaan zitten waar ik begonnen ben. De opticien neemt plaats naast me en kijkt zorgelijk naar de getallen op zijn laptop.
"Aan jou kan ik met de beste wil van de wereld geen bril verkopen." Zegt hij dan. Mijn ogen blijken meer dan dik in orde. De druk is tiptop, schepte is goed en het zicht is bovengemiddeld. Hij vergelijkt het absolute zicht met de pixels van een digitale camera. Mijn zicht is zo goed en scherp dat het lijkt alsof ik meer pixels tot mijn beschikking heb dan normale mensen…
Vervolgens streelt hij me nog meer door uit te leggen dat mijn klachten waarschijnlijk te vergelijken zijn met de blessuregevoeligheid van topsporters. Mijn ogen zijn zeer goed getraind en presteren op hoog niveau. Als er even iets tegen zit, scoor ik nog altijd hoog in de test, maar ervaar ik het zelf als een groot conditioneel probleem. Mijn oog is misschien een beetje overbelast.
Rust doet wonderen.
De rest van de dag heb ik niet gekeken.