Amsterdam. Voor degene die mij midden in de nacht wakker moet maken heb ik een tip: Neem een raketje mee. Geen Spoetnik of Apollo, maar zo'n simpel waterijsje. Daar word ik altijd vrolijk van. Bij een lichte vorm van depressiviteit (komt zelden voor, maar iedereen heeft wel eens herfst in zijn hoofd) schrijf ik mezelf drie maal daags een raketje voor en dat helpt.
Per jaar worden er in Nederland ongeveer 30 miljoen van deze Raketijsjes geconsumeerd en het schijnt dat dit al sinds 1962 het meest gegeten waterijsje is. Ik durf te stellen dat ik 0,001% van deze omzet voor mijn rekening neem. Noem het een verslaving, de gekte of zeg dat ik in mijn kleutertijd ben blijven hangen; Ik vind het gewoon lekker!
In onze vriezer ligt altijd een doos Raketjes voor noodgevallen.
Ik ben een snoeperd en dat kan je helaas ook aan mijn omvang zien. Na een jaar succesvol lijnen is de jojo in mij getreden. Ik heb me voorgenomen om na de zomer weer streng op mezelf te zijn, maar zo lang de zon schijnt wordt op iedere hoek van de straat ijs aangeprezen en die verleiding kan ik maar zelden weerstaan.
Als kind al vond ik het geweldig als Oom Bert tijdens een logeerpartijtje in Thorn op één dag drie keer ijs ging halen. Misschien is hij deels verantwoordelijk voor mijn verslaving, maar ik reken het hem niet aan. Een lekker ijsje kan een slechte dag redden.
Deze week heb ik een goede ijsboer in Woerden ontdekt, mezelf uit pure nood getrakteerd op een Mc Flurrie in Rotterdam en vandaag in Amsterdam mijn eerste Australian-ijs van 2006 geprobeerd. Woerden wint, want het lekkerste ijs wordt nog altijd verkocht in gespecialiseerde ijszaken. Het Italiaanse ijs blijft het beste. Het vorig jaar heb ik ontdekt dat ook Kroatië een paradijs is voor de liefhebber van goed gevulde horentjes. Goedkoop en buitengewoon bijzonder verrukkelijk.
Maar goed, je hebt ijs en je hebt Raketjes. Die twee kan je niet met elkaar vergelijken. Een Raketje is een primaire levensbehoefte; goed schepijs een luxe verwenartikel.
Wat mij betreft mag deze zomer nog heel erg lang duren.
Per jaar worden er in Nederland ongeveer 30 miljoen van deze Raketijsjes geconsumeerd en het schijnt dat dit al sinds 1962 het meest gegeten waterijsje is. Ik durf te stellen dat ik 0,001% van deze omzet voor mijn rekening neem. Noem het een verslaving, de gekte of zeg dat ik in mijn kleutertijd ben blijven hangen; Ik vind het gewoon lekker!
In onze vriezer ligt altijd een doos Raketjes voor noodgevallen.
Ik ben een snoeperd en dat kan je helaas ook aan mijn omvang zien. Na een jaar succesvol lijnen is de jojo in mij getreden. Ik heb me voorgenomen om na de zomer weer streng op mezelf te zijn, maar zo lang de zon schijnt wordt op iedere hoek van de straat ijs aangeprezen en die verleiding kan ik maar zelden weerstaan.
Als kind al vond ik het geweldig als Oom Bert tijdens een logeerpartijtje in Thorn op één dag drie keer ijs ging halen. Misschien is hij deels verantwoordelijk voor mijn verslaving, maar ik reken het hem niet aan. Een lekker ijsje kan een slechte dag redden.
Deze week heb ik een goede ijsboer in Woerden ontdekt, mezelf uit pure nood getrakteerd op een Mc Flurrie in Rotterdam en vandaag in Amsterdam mijn eerste Australian-ijs van 2006 geprobeerd. Woerden wint, want het lekkerste ijs wordt nog altijd verkocht in gespecialiseerde ijszaken. Het Italiaanse ijs blijft het beste. Het vorig jaar heb ik ontdekt dat ook Kroatië een paradijs is voor de liefhebber van goed gevulde horentjes. Goedkoop en buitengewoon bijzonder verrukkelijk.
Maar goed, je hebt ijs en je hebt Raketjes. Die twee kan je niet met elkaar vergelijken. Een Raketje is een primaire levensbehoefte; goed schepijs een luxe verwenartikel.
Wat mij betreft mag deze zomer nog heel erg lang duren.
de verschrikkelijke ijscoman
Tip: ijssalon Irene in Bussum!
BeantwoordenVerwijderenDaar zit ik bijna elke dag met m'n dochter...
Very pretty design! Keep up the good work. Thanks.
BeantwoordenVerwijderen»