depri

Hilversum. Het was bijna elf uur. We denderden met een grijze bus over de Zuiderweg. De klinkertjesweg, achter het station, maakte veel kabaal. Ik zat te spelen met mijn gsm toen de geluidsman plotseling stopte. Een paar minuten eerder had hij al een noodstop gemaakt om het leven van Stampertje te redden, nu zat er een eend midden op de weg.
Een jonge vrouw liep hulpeloos achter de waggelaar aan. Met een uitvouwbaar Blokkerkratje wilde ze het beest vangen, maar dat lukte haar niet alleen.
De suïcidale eend zat volgens de jongedame al een uur midden op de weg. Helemaal alleen in zijn eentje. We vroegen ons af wat deze vreemde vogel midden in de stad kwam doen, op een redelijk drukke straat en vlak bij het spoor. Zou het mannetje depressief zijn? Zat er deze lente voor hem geen leuk vrouwtje in de plas?
Donald was te flauw en dus noemde ik hem Daffy. Depri Daffy Duck.
De dierenambulance was al gebeld, maar deze wilde niet komen, zolang het beest niet aangereden of gevangen was. Dus leek vangen de beste optie. Twee mannen en een vrouw met kratje achter een radeloze eend aan. Hij keek me zielig aan. Zou zijn partner op deze plek plat gereden zijn of ter hoogte van dit punt voor de trein zijn gevlogen?
Het opjagen was geen succes. Hier werd de eend niet vrolijk van. Even liet Daffy zich in het nauw drijven, maar toen realiseerde hij zich plotseling weer hoe hij moest vliegen. Weg was het beest; richting Media Academie.

Twee levens gered, maar de voorruit van de bus leek op een oorlogskerkhof. Duizenden muggen zijn vanavond gesneuveld. Bruut aangereden door de diervriendelijke geluidsman.