Monaco. We maken ons in Nederland wel eens druk over de technische staat van apparatuur bij facilitaire bedrijven, maar je moet voor de lol eens na afloop van een Grand Prix kijken naar het materiaal waarmee tv bedrijven in het buitenland werken. Dan doel ik niet op de bling-bling spulletjes van Duitse of Engelse omroepen, maar bijvoorbeeld in Frankrijk is het al chaos.
Een uur nadat Fernando Alonso zijn beker in ontvangst had genomen was de open ruimte van het tv compound bezaaid met de losse onderdelen van een gigantische televisie-operatie. Meer dan 30 camera's, recorders, headsets, kabelhaspels, tientallen microfoons, monitoren en apparaten of onderdelen daar van, waarvan ik geen idee heb wat ze kunnen. Sommige delen zelfs in kartonnen dozen, alsof die enige bescherming bieden aan de kwetsbare apparatuur. Bij ons zitten dit soort equipment ingebouwd in reportagewagens, maar hier leek het er op dat alles los in vrachtwagens werd gepropt.
Je zou je bijna af vragen hoe het mogelijk is dat ze met deze bij elkaar geraapte zooi een bijna perfecte registratie van de race hebben kunnen maken. Een wonder!
Verschillende typen camera's, zwaar verouderde statieven en alles ziet er uit alsof ze het nog gebruikt hebben in de eerste wereldoorlog. De roestige materiaalwagens van het Franse VCF zouden dienst gedaan kunnen hebben bij de opnamen van de eerste films met Louis de Funès.
Dit zou Martijn Lindenberg een plakbandproductie noemen.
Het opruimen en inpakken ging ook met de Franse slag. Niet verwonderlijk, want al voor de race zaten de medewerkers van deze host-broadcaster aan de wijn. Tijdens de lunch aan lange tafels werd 'gewoon' de Bordeaux open getrokken.
Een uur nadat Fernando Alonso zijn beker in ontvangst had genomen was de open ruimte van het tv compound bezaaid met de losse onderdelen van een gigantische televisie-operatie. Meer dan 30 camera's, recorders, headsets, kabelhaspels, tientallen microfoons, monitoren en apparaten of onderdelen daar van, waarvan ik geen idee heb wat ze kunnen. Sommige delen zelfs in kartonnen dozen, alsof die enige bescherming bieden aan de kwetsbare apparatuur. Bij ons zitten dit soort equipment ingebouwd in reportagewagens, maar hier leek het er op dat alles los in vrachtwagens werd gepropt.
Je zou je bijna af vragen hoe het mogelijk is dat ze met deze bij elkaar geraapte zooi een bijna perfecte registratie van de race hebben kunnen maken. Een wonder!
Verschillende typen camera's, zwaar verouderde statieven en alles ziet er uit alsof ze het nog gebruikt hebben in de eerste wereldoorlog. De roestige materiaalwagens van het Franse VCF zouden dienst gedaan kunnen hebben bij de opnamen van de eerste films met Louis de Funès.
Dit zou Martijn Lindenberg een plakbandproductie noemen.
Het opruimen en inpakken ging ook met de Franse slag. Niet verwonderlijk, want al voor de race zaten de medewerkers van deze host-broadcaster aan de wijn. Tijdens de lunch aan lange tafels werd 'gewoon' de Bordeaux open getrokken.
Keep up the good work. thnx!
BeantwoordenVerwijderen»