politiek

De Meern. Regels zijn regels en afspraak is afspraak. Het is een vorm van rechtlijnig denken waar ik over het algemeen slecht tegen kan. De vorige week schreef ik hierover al een stukje op dit weblog. Steeds vaker schatten mensen een situatie niet in, maar leggen deze langs een meetlat en komen met een onpersoonlijke conclusie. Vervolgens krijgen de regels of de wetten de schuld. Of erger nog, de slachtoffers krijgen een draai om hun oren, omdat ze zelf hebben getekend voor deze afspraken. Einde discussie.
Daar word ik af en toe gek van.
Vanavond erger ik me wezenloos aan het 'recht-door-zeebeleid' van minister Verdonk van Vreemdelingenzaken. Wat mij betreft is redelijkheid een mooier woord dan rechtlijnigheid.
Ik ben het type dat af en toe een uitzondering wil maken en soms van regels wil afwijken, omdat ik denk dat niet alles te vangen is in keiharde afspraken. Gevoel en gezond verstand tellen in mijn ogen harder dan papiertjes met tekst. Op dit punt bots ik dan ook regelmatig met mensen die zich wél ten alle tijden strikt aan de regels houden of zich hier achter verschuilen.
Volgens mij zou ik door inconsequentie een slechte manager, rechter of politicus zijn, maar ik hou van mensen die zelf nadenken en die regelmatig de vraag stellen: Wat is redelijk?