Straatsburg. De Tourtoto kan ik vergeten. Mijn favorieten zijn naar huis en tijd om wijzigingen in mijn ploeg aan te brengen had ik vandaag niet meer. Ullrich, Vinokourov en Basso zijn de slachtoffers van afspraken die de Pro Tour ploegen aan het begin van dit jaar gemaakt hebben. Iedereen die betrokken is bij een dopingonderzoek wordt hangende dat onderzoek tijdelijk op non-actief gesteld. Dus hoewel er nog niets bewezen is, kregen een aantal renners vanmorgen het bericht van hun ploegleider dat ze niet mee mogen doen aan de 93e Tour de France.
De gevolgen van deze ontwikkelingen zijn groot en op dit moment nog niet te overzien. Voor de betrokken renners, voor de ronde, voor het imago van de wielersport is dit dramatisch, hoewel de wedstrijd de komende weken met nieuwe helden zeer verrassend kan worden. Deze Tour heeft de geschiedenisboeken nu al gehaald.
Ook wij hebben een rollende start gemaakt. Direct na aankomst in Straatsburg stonden we in de drukte rond CSC ploegleider Bjarne Riis. Dringen en duwen in een kluwen van cameramensen, fotografen en schrijvende journalisten. Struikelend bereikten we een grote perszaal waar de Deen rustig zijn verhaal vertelde.
Wij hadden amper onze spullen uitgepakt en waren nog niet toegekomen aan het ophalen van de accreditaties toen we in die perszaal zochten naar mogelijkheden om beeld en geluid zo goed mogelijk op te nemen. Het was een gekkenhuis. Uiteindelijk vonden we een plekje rechts voor het podium. Snel werd een kabel uitgerold en een microfoontje geplaatst tussen de hele batterij plopkappen van radio en televisiestations die er al stonden.
Het voordeel van zo'n chaotisch begin is dat je er gelijk helemaal in zit. De Tour de France was begonnen en de NOS ploeg stond op scherp. Ik keek om en zag een lange rij camera's, een zaal vol journalisten en tientallen fotografen. We zaten bovenop het nieuws. Achter in de zaal stond Mart Smeets die gevraagd had of ik alle tekst van Riis wilde vastleggen, want dit was een historische persconferentie.
Ik begon te trillen. Mijn doping was uitgewerkt. Het ene broodje dat ik onderweg gegeten had bleek onvoldoende. Tijd om te zeuren was er niet, want gelijk na de statements van de geplaagde ploegleider moesten we naar het hotel van de Raboploeg, tien minuten rijden buiten de stad, om daar een statement met Theo de Rooij op te nemen.
Er is genoeg stof om over te praten de komende weken. Uit Amerika ontving ik de eerste plagerige sms berichten van mijn Formule1 collega's over het dopinggebruik in de wielersport. Ook een vriendje op Wimbledon kon het niet laten, maar ik vrees dat er binnenkort ook in andere takken van sport klappen gaan vallen. Overal zijn slechteriken en proberen toppers stiekem vals te spelen. Wie weet zijn bij dit grote schandaal ook tennissers of zelfs Formule1 coureurs betrokken.
Door alle gedoe werd het een lange dag. Tussen de live standuppers van Mart in verschillende nieuwsuitzendingen werd een vette pizza besteld, want je moet gezond blijven eten. Pas om half tien kwamen we aan in ons eerste hotel, net buiten het gezellige centrum van Straatsburg.
Ik was acht jaar geleden een kleine week in deze stad met Boudewijn Büch. Toen hadden we tijd om het Musée Historique te bezoeken, om de toren van de Kathedraal te beklimmen en om uitgebreid te genieten in verschillende restaurants. Nu bleef het bij een biertje op een terras net buiten het hotel. Geen gesprekken over Goethe, maar over Ullrich en Basso.
De gevolgen van deze ontwikkelingen zijn groot en op dit moment nog niet te overzien. Voor de betrokken renners, voor de ronde, voor het imago van de wielersport is dit dramatisch, hoewel de wedstrijd de komende weken met nieuwe helden zeer verrassend kan worden. Deze Tour heeft de geschiedenisboeken nu al gehaald.
Ook wij hebben een rollende start gemaakt. Direct na aankomst in Straatsburg stonden we in de drukte rond CSC ploegleider Bjarne Riis. Dringen en duwen in een kluwen van cameramensen, fotografen en schrijvende journalisten. Struikelend bereikten we een grote perszaal waar de Deen rustig zijn verhaal vertelde.
Wij hadden amper onze spullen uitgepakt en waren nog niet toegekomen aan het ophalen van de accreditaties toen we in die perszaal zochten naar mogelijkheden om beeld en geluid zo goed mogelijk op te nemen. Het was een gekkenhuis. Uiteindelijk vonden we een plekje rechts voor het podium. Snel werd een kabel uitgerold en een microfoontje geplaatst tussen de hele batterij plopkappen van radio en televisiestations die er al stonden.
Het voordeel van zo'n chaotisch begin is dat je er gelijk helemaal in zit. De Tour de France was begonnen en de NOS ploeg stond op scherp. Ik keek om en zag een lange rij camera's, een zaal vol journalisten en tientallen fotografen. We zaten bovenop het nieuws. Achter in de zaal stond Mart Smeets die gevraagd had of ik alle tekst van Riis wilde vastleggen, want dit was een historische persconferentie.
Ik begon te trillen. Mijn doping was uitgewerkt. Het ene broodje dat ik onderweg gegeten had bleek onvoldoende. Tijd om te zeuren was er niet, want gelijk na de statements van de geplaagde ploegleider moesten we naar het hotel van de Raboploeg, tien minuten rijden buiten de stad, om daar een statement met Theo de Rooij op te nemen.
Er is genoeg stof om over te praten de komende weken. Uit Amerika ontving ik de eerste plagerige sms berichten van mijn Formule1 collega's over het dopinggebruik in de wielersport. Ook een vriendje op Wimbledon kon het niet laten, maar ik vrees dat er binnenkort ook in andere takken van sport klappen gaan vallen. Overal zijn slechteriken en proberen toppers stiekem vals te spelen. Wie weet zijn bij dit grote schandaal ook tennissers of zelfs Formule1 coureurs betrokken.
Door alle gedoe werd het een lange dag. Tussen de live standuppers van Mart in verschillende nieuwsuitzendingen werd een vette pizza besteld, want je moet gezond blijven eten. Pas om half tien kwamen we aan in ons eerste hotel, net buiten het gezellige centrum van Straatsburg.
Ik was acht jaar geleden een kleine week in deze stad met Boudewijn Büch. Toen hadden we tijd om het Musée Historique te bezoeken, om de toren van de Kathedraal te beklimmen en om uitgebreid te genieten in verschillende restaurants. Nu bleef het bij een biertje op een terras net buiten het hotel. Geen gesprekken over Goethe, maar over Ullrich en Basso.
De mecanicien van Ivan Basso lacht wel, maar is niet blij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ik wil reacties altijd eerst even lezen, voor ze op dit weblog worden geplaatst. Daarom kan het even duren voor een reactie wordt gepubliceerd. Ik plaats niet zomaar elke reactie. Het is mijn weblog, dus ik bepaal wat ik een goede reactie vind en wat niet. Als je het er niet mee eens bent, dan moet je lekker zelf een weblog beginnen.
Anonieme reacties zal ik extra kritisch bekijken.