stijn

Amsterdam. Altijd vervelend om de eerste te zijn op een feestje. Twintig minuten te vroeg en blijkbaar heeft niemand rekening gehouden met mensen die op tijd zijn. Of ik even wil wachten in de hal van het uitgeverspand. Balend van mijn eigen enthousiasme drentel ik over de marmeren vloer. Het boek waar het deze middag om draait staat uitgestald op de schouw. Natuurlijk is het niet de bedoeling, maar ik pak het op en begin stiekem alvast een beetje te bladeren.
Ik herken mezelf in cameraman Stijn en dat ik een rolletje heb in Naar de Haaien, het eerste boek van Rob Kamphues, heb ik te danken aan een paar bijzondere reizen die ik met hem heb mogen maken. Hoe Rob deze avonturen heeft beschreven sta ik op mijn gemak te lezen als de overige genodigden voor de boekpresentatie binnen komen.

Stijn, die nieuwe cameraman is net zo gedrongen als Tjerk en ook iets te mollig voor de honderd meter hardlopen. Of welke andere sport dan ook. 'Wandelende statieven', noemt Nico dat soort cameramensen, omdat ze ook zonder driepoot minuten lang een camera stil kunnen houden. Ik moet ontzettend wennen aan Stijn, omdat hij uiterlijk zo lijkt op Tjerk, maar innerlijk een totaal ander mens is. Stijn is altijd vrolijk, stukken minder kritisch en uitermate bescheiden over zijn kwaliteiten. Van Nico hoor ik dat hij gespecialiseerd is in autoraces en al jaren met het Grand-Prixcircus de wereld over gaat. 'Al komt er een auto met 300 kilometer per uur voorbij, dan nog kan hij het wit van je ogen scherp stellen.'

Ik moet er smakelijk om lachen. Alle stukjes waarin Stijn voor komt zijn iets aangedikt en opgeleukt, maar in grote lijnen kloppen de verhalen. Met name de avonturen die we begin september 2003 hebben beleefd tijdens de Quote Challenge en een reis naar Venezuela zijn bijzonder om terug te lezen. Rob heeft met veel humor en oog voor detail die verhalen opgeschreven.

Het liefst zou ik verder lezen, maar de boekpresentatie gaat beginnen. Op zich stelt dat niet zo veel voor. Standaard toespraakjes. Complimenten voor de schrijver van de uitgever en voor de uitgever van de schrijver. Dan deelt een dame boeken uit aan de gasten en daar zijn we voor gekomen. De schrijver moet in al die exemplaren een opdracht op het schutblad schrijven.
In mijn boek schrijft Rob een mooie persoonlijke tekst voor Stijn.
Het is even gezellig en er zijn veel leuke televisiemakers aanwezig op het feestje, maar ik wil naar huis om te lezen wat de presentator allemaal beschreven heeft. Op de A2 hoor ik een telefonisch interview met Rob, in het Radio1 programma Storing. Hierin vertelt hij over de goudmijnen in Venezuela en over de tik die zijn cameraman kreeg in het dorpje Chilometre 88. Dat was ik alweer vergeten.

De volstrekt onverantwoorde avonturen van Rob Kamphues zijn, voor zover ik het nu kan beoordelen, een aanrader voor op vakantie. En als het niet bevalt, dan donder je het boek in de zee. Naar de haaien.