le village depart

Montélimar. Tourvolgers die naar de start gaan moeten langs het PPO, een centraal punt aan de rand van de stad waar vandaan een route is afgezet voor Tourverkeer. Doe je dat niet, dan kom je hopeloos klem te zitten in de drukte van een Tourstartstadje.
Deze week waren wij eigenwijs in Béziers en daar kregen we snel spijt van. Er zijn zoveel straten afgesloten voor verkeer en er zijn iedere dag weer duizenden bezoekers bij de start dat het al snel een grote bende is. Bovendien kom je iedere dag op plekken die compleet onbekend zijn en waar je de weg niet kent. Alle omleidingen maken een navigatiesysteem tijdelijk nutteloos. Als je netjes doet wat in het Routeboek van de organisatie wordt aanbevolen gaat het altijd beter.
Bijna altijd, want vanmorgen kwamen we in een file van Tourvolgers op de Route de Valance, de doorgaande weg van het PPO (Point de Passage Obligé) naar de start op Allées Provençales. De reclamekaravaan trok al door de straten van het stadje. Deze commerciële optocht vertrekt iedere ochtend een uur en drie kwartier voor de renners. De enige optie was een wandeling van twee kilometer. Bart-Jan zou de auto parkeren op een tactisch punt. Han en ik zouden al even gaan kijken in Village Depart.
Het Village is een dagelijkse braderie voor volgers, vips en deelnemers aan de Tour de France. In een park of op een parkeerterrein bij de start staan tentjes van de sponsors van de ronde. Je kan er water en ijsjes krijgen van Nestlé, kranten bij Le Crédit Lyonnais, handtekeningen van Richard Virengue bij Supermarché Champion, koffie van Grand'Mere en kaasjes bij Cochonou. In alle vroegte drinken de Fransen er een glas wijn uit de regio, er worden lintjes doorgeknipt door Bernard Hinault of Jean-Marie Leblanc en de plaatselijke burgemeester wordt even in het zonnetje gezet.
Mijn vriendelijke VRT-collega Peter van Dijcke stond vanmorgen op de kiosk in het midden van Le Village, omdat hij met een prijsvraag een koelkast had gewonnen. Ik moet nog even uitzoeken hoe hij dit apparaat de komende week gaat meenemen.
Het is iedere morgen druk in het Village Depart, waar bij de ingang een grote bel hangt die ze luiden als de mensen die voor de koers uit willen rijden moeten vertrekken. Het personeel reist met de ronde mee en na twee weken wordt het een feest van herkenning. Een knikje van het meisje bij de ingang, die 's middags ook de chaos bij de finish in goede banen moet leiden. Koffie van hetzelfde meisje dat de eerste ochtend nog schrok van onze flauwe grappen. De uitleg van een Franse krantenkop door het meisje dat iedere dag een tasje met L'Equippe overhandigd. Hier werken vooral jonge dames.
Aan de andere kant van het hek begint de mannenwereld. Nadat de reclamekaravaan de stad heeft verlaten arriveren de ploegen. De bussen worden strak geparkeerd en ploegleiderwagens staan er tussen. De ene dag is er genoeg ruimte, een andere ochtend is het iets krapper. De fietsen worden klaargezet en na een tijdje verschijnen de renners, die een handtekening moeten zetten op het startpodium. Enkelen gaan daarna even kijken in Le Village. Soms voor een kopje koffie met een krantje, anders om familie of bekenden op te zoeken.
Omdat het zondag was hoefden we niet veel te filmen bij de start, want er was minder uitzendtijd. We hadden besloten te gaan voor een interview met Floyd Landis, maar dat bleek te hoog gegrepen. Zijn ploegleider stond ons wel keurig te woord. Van de grote favoriet kon ik alleen een mooi shot maken.
Daarna snel naar de auto voor een lange rit naar Gap. Niet naar de winkel, maar naar het stadje.