Huis ter Heide. Aan sollicitanten vraag ik altijd welk programma ze het liefst zouden willen draaien. Het valt me op dat veel jonge cameramensen geen antwoord hebben op deze eenvoudige vraag. Ze stamelen wat en denken lang na. Eigenlijk weten ze het niet. Ook nadat ik heb uitgelegd dat ik de vraag stel uit nieuwsgierigheid, dat het geen strikvraag is en ze ieder willekeurig televisieprogramma mogen noemen komt er verrassend vaak niks.
'Ja, ik kijk niet zo veel televisie', zei laatst een jongen die dacht ambitieus te zijn. Een ander mompelde dat hij alles 'wel leuk' vond en de derde van die dag schrok er zelf van dat hij daar nog nooit over had nagedacht.
Ik begrijp daar helemaal niets van, want in mijn hoofd heeft altijd al een lange lijst gezeten met idealen; programma's waarvoor ik dolgraag zou willen werken. Denk aan mega evenementen als een Elfstedentocht, Pinkpop, de Tour de France, EK voetbal, Olympische Spelen of Formule1. Ik moest en zou een keer achterop de motor kruipen en meewerken aan programma's als Het Klokhuis, ParadisoLife, 2MeterSessies, De Wereld van Boudewijn Büch of Jules Unlimited.
De meeste dromen zijn inmiddels uitgekomen. Nog even en ik heb alles gedaan wat ooit op de 'to do list' stond. Mijn CV bestaat inmiddels uit een imposante lijst met klussen waar ik trots op kan zijn. Alleen de Olympische Zomerspelen en de Intocht van Sinterklaas staan al heel lang op mijn verlanglijst. Daar moet ik nog werk van maken.
Niet dat ik daarna klaar ben, want wat werk betreft ben ik Rupsje Nooitgenoeg. Er komen telkens stoute dromen bij.
Deze week heb ik weer een nieuwe mijlpaal bereikt: Ik heb drie dagen mogen meewerken aan het Sinterklaas Journaal. Een hele eer en typisch zo'n programma waar ik extreem vrolijk van word.
Ik vond het heel bijzonder om van dichtbij mee te maken hoe iedereen met groot enthousiasme aan dit programma werkt. Niets was te dol. Neem bijvoorbeeld Sinterklaas zelf; die man is ook de jongste niet meer, maar hij ging er vol vuur voor. En hij was niet de enige. Een hele berg gerenommeerde acteurs stond even hard te trappelen als de schimmel Americo.
Ik zag Angela Schijf, Huub Stapel en natuurlijk Dieuwertje Blok. In de cateringzaal waren ook Dick van der Toorn, Geert Timmers, Erik van Muiswinkel en Marc-Marie Huijbregts, maar die heb ik later op de set niet meer gezien. Kan je nagaan, zij komen alleen even om achter de schermen te kijken.
Drama filmen is niet eenvoudig, omdat je werkt met een veel grotere ploeg dan bij een normaal tv programma. Ik doe dat niet vaak, dus daar moet ik altijd even aan wennen. Het waren voor mij dan ook zeker geen eenvoudige dagen. Licht, continuïteit, decoupage, ego's, regen en tijdsdruk, maar de sfeer was optimaal. Het script is geweldig en de acteerprestaties vond ik briljant. Die Pieten spelen allemaal heel naturel zichzelf. Regie en productie waren een verademing.
Kortom: Voor programma's als het Sinterklaas Journaal ben ik cameraman geworden!
'Ja, ik kijk niet zo veel televisie', zei laatst een jongen die dacht ambitieus te zijn. Een ander mompelde dat hij alles 'wel leuk' vond en de derde van die dag schrok er zelf van dat hij daar nog nooit over had nagedacht.
Ik begrijp daar helemaal niets van, want in mijn hoofd heeft altijd al een lange lijst gezeten met idealen; programma's waarvoor ik dolgraag zou willen werken. Denk aan mega evenementen als een Elfstedentocht, Pinkpop, de Tour de France, EK voetbal, Olympische Spelen of Formule1. Ik moest en zou een keer achterop de motor kruipen en meewerken aan programma's als Het Klokhuis, ParadisoLife, 2MeterSessies, De Wereld van Boudewijn Büch of Jules Unlimited.
De meeste dromen zijn inmiddels uitgekomen. Nog even en ik heb alles gedaan wat ooit op de 'to do list' stond. Mijn CV bestaat inmiddels uit een imposante lijst met klussen waar ik trots op kan zijn. Alleen de Olympische Zomerspelen en de Intocht van Sinterklaas staan al heel lang op mijn verlanglijst. Daar moet ik nog werk van maken.
Niet dat ik daarna klaar ben, want wat werk betreft ben ik Rupsje Nooitgenoeg. Er komen telkens stoute dromen bij.
Deze week heb ik weer een nieuwe mijlpaal bereikt: Ik heb drie dagen mogen meewerken aan het Sinterklaas Journaal. Een hele eer en typisch zo'n programma waar ik extreem vrolijk van word.
Ik vond het heel bijzonder om van dichtbij mee te maken hoe iedereen met groot enthousiasme aan dit programma werkt. Niets was te dol. Neem bijvoorbeeld Sinterklaas zelf; die man is ook de jongste niet meer, maar hij ging er vol vuur voor. En hij was niet de enige. Een hele berg gerenommeerde acteurs stond even hard te trappelen als de schimmel Americo.
Ik zag Angela Schijf, Huub Stapel en natuurlijk Dieuwertje Blok. In de cateringzaal waren ook Dick van der Toorn, Geert Timmers, Erik van Muiswinkel en Marc-Marie Huijbregts, maar die heb ik later op de set niet meer gezien. Kan je nagaan, zij komen alleen even om achter de schermen te kijken.
Drama filmen is niet eenvoudig, omdat je werkt met een veel grotere ploeg dan bij een normaal tv programma. Ik doe dat niet vaak, dus daar moet ik altijd even aan wennen. Het waren voor mij dan ook zeker geen eenvoudige dagen. Licht, continuïteit, decoupage, ego's, regen en tijdsdruk, maar de sfeer was optimaal. Het script is geweldig en de acteerprestaties vond ik briljant. Die Pieten spelen allemaal heel naturel zichzelf. Regie en productie waren een verademing.
Kortom: Voor programma's als het Sinterklaas Journaal ben ik cameraman geworden!
Lange tijd heeft het internationale songfestival op m'n wensenlijst gestaan. Maar ja, dan moet Nederland eerst winnen, dus die hoop heb ik maar opgegeven... ;-S
BeantwoordenVerwijderen