de slinger en het bouwpeertje

De Meern. Precies een half jaar geleden stond ik in mijn onderbroek te klooien met een slinger. Moeder en zoon zouden die ochtend thuis komen. Ik moest me rond negen uur melden in het ziekenhuis en tot die tijd had ik de gelegenheid om de kraamkamer te versieren. Op het moment dat ik de kleurrijke papieren slinger tussen de inbouwkast en de gordijnrail hing had ik geen flauw benul van de impact die deze actie zou hebben.
Door de enerverende dagen en nacht ervoor had ik langer geslapen dan gepland. Ik moest nog een en ander opruimen en ik wilde nog één keer uitproberen hoe de Maxi Cosi in de auto moest. Ik had dus haast. Bijna lazerde ik nog met die slinger in de hand en punaises in mijn mond van een draaiende bureaustoel. Maar het ging allemaal net goed.
Inmiddels is de kleine baas zes maanden en één dag. Hij speelt met mij het spelletje sok aan / sok uit. En op onze slaapkamer hangt nog steeds die slinger. Ik durf hem niet weg te halen, want elke ochtend kijkt de kleine Art er geboeid naar. Soms houdt hij het wel een half uur vol. Van links naar rechts. Wat hij ook fascinerend vindt is het bouwpeertje, halverwege de slinger, dat nog steeds niet vervangen is door een fatsoenlijke lamp.
Vanaf het begin waren deze twee contrastrijke zaken aan het kale witte plafond iets magisch. Ik heb wel eens geprobeerd om de wereld vanuit zijn perspectief te bekijken en kwam tot de conclusie dat zo'n kleurrijke streep een aangename onderbreking in het beeld kan zijn. Maar hij raakt er niet op uitgekeken. Dat was al na een paar weken zo en het is nog steeds niet veranderd. Hij houdt dus van feesten en partijen.
We hebben die slinger in een soort bevallingspakket van Joost gekregen. Er zaten vlaggetjes in voor een meisje en vlaggetjes voor een jongen. Plus die eenvoudige verjaardagsslinger. Het is op de Buggaboo na het meest dankbare cadeau tot nu toe. Eerlijk gezegd hoop ik dat het mannetje zo tevreden blijft en dat we hem over een paar jaar nog steeds gelukkig kunnen maken met hebbedingetjes van een paar euro.
Later als Art groot is zal hij zijn slinger vinden in een zwarte Ikea-opbergbox. Het is de doos met alle relikwieën van zijn geboorte, zoals zijn eerste pakje, polsbandje uit het ziekenhuis, de krant van die dag etcetera. Waarschijnlijk vraagt hij zich dan af waarom zijn ouders die standaard slinger in vredesnaam hebben bewaard. Nou simpel, omdat het feestartikel in de eerste zes maanden van zijn leven zo'n belangrijke rol heeft gespeeld. Evenals het bouwpeertje, maar wellicht hangt dat tegen die tijd nog steeds aan het plafond.

point of view baby