1000

Dit is de 1000e bijdrage op deze weblog. Wat begon als een experiment in de categorie 'kan ik dat ook?' is inmiddels behoorlijk uit de hand gelopen. Noem het rustig een ernstige verslaving. 
Ik ben er mee begonnen op 1 juni 2005. Het uitgangspunt was een eenvoudige weblog met verhaaltjes voor familie, vrienden en bekenden. Nu twee en een half jaar later en duizend stukjes verder, blijkt dat deze site groter is geworden dan ik ooit had durven dromen. Meer werk, meer tekst en vooral veel meer bezoekers.
Per dag komen hier gemiddeld 185 unieke bezoekers (247 pageloads), waarvan 105 zogenaamde ‘first time visitors’ en 81 ‘returning visitors’. Het laatste getal is interessant, want dat zijn volgens mij de geïnteresseerde lezers. Het echte aantal regelmatige bezoekers is waarschijnlijk hoger, omdat lang niet iedereen dagelijks op deze weblog kijkt. De meeste komen eens in de week of hooguit een paar keer per week voorbij.
Ik vind die aantallen hoog. En de cijfers stijgen nog steeds, maar niet meer zo hard. Er ontstaat alleen een piek, als iemand op een andere site een verwijzing naar mijn log plaatst. Wat dat betreft was het hoogtepunt tot nu toe op 29 september 2006, de dag waarop iemand op het Jos Verstappen-forum schreef dat mijn bijdrage interessant was. Die dag had deze simpele weblog opeens 777 unieke bezoekers en 898 pageloads. 
Lezers komen terug als je wat te melden hebt en als je met enige regelmaat nieuwe berichten plaatst. Daarin schuilt voor mij het grote gevaar. Aan inspiratie geen gebrek; aan tijd wel. Het liefst produceer ik elke dag een verhaal, maar dat kost tijd en in een druk leventje moet je soms keuzes maken. 
Ga ik slapen of schrijven? Doe ik de administratie of schrijf ik er iets over? Zal ik mijn zoon verschonen of tik ik eerst een stukje over stront? Kortom, het privé-leven komt soms in het gedrang door mijn logpassie.
Daar staat tegenover dat deze weblog ook een aantal mooie kansen heeft opgeleverd. Ik ben gevraagd om een bijdrage te leveren aan een Boudewijn Büch Magazine, een column is gebruikt ter promotie van de Hersenbank en ik heb verschillende klussen gekregen, dankzij mijn verhalen en Google.
Voorlopig tik ik lekker door. Om te beginnen, omdat ik het leuk vind en om mijn schrijftalent verder te ontwikkelen. Stiekem hoop ik dat anderen er ook plezier aan beleven. Natuurlijk realiseer ik me dat het ene verhaaltje leuker is dan het andere. De beste stukjes komen als vanzelf. Mindere bijdragen zijn vaak het resultaat van een lange worsteling. 
Ik zoek naar een goede balans tussen verhalen met een positieve en verhalen met een negatieve lading. Zo mix ik ook privé en werk. Dat ik zelf vaak in de slachtofferrol zit komt omdat ik niet zomaar namen noem. Daar denk ik altijd goed over na. Prikkelende verhalen zijn soms leuk, maar het is absoluut nooit mijn bedoeling om mensen met opzet te beledigen. Dit moet vooral een vrolijke weblog blijven. Zure zeiksites zijn er al genoeg.

Tips en suggesties zijn van harte welkom. Evenals opbouwende kritiek. Graag hoor ik wat jullie van mijn schrijfsels vinden, want die cijfertjes alleen zeggen natuurlijk niks.