alles voor de kunst

Medemblik. Auw, mijn rug! En m’n schouder. Een beetje nek en billen. Kramp in het linker been, maar ik kan niet strekken. Elk moment kan de volgende klap komen. Ik zet me schrap. Een plens water -iets in de orde van grote van een volle emmer- komt recht in mijn gezicht. Ondanks de beste regenkleding voel ik overal nattigheid. 
De speedboot knalt over het water. Tegen de wind in. We stuiteren hard over de golven. Het regent, maar daar merk je niets meer van. Alles is toch al nat. 
Dit is de Holland Regatta in Medemblik. Voor Studio Sport maken we een reportage van de medal races. Verschillende klassen zeilen tegelijk of vlak na elkaar. Wij moeten bij verschillende boeien ons beeldmateriaal verzamelen. Om die plekken tijdig te bereiken hebben we haast. Bovendien mogen we de wedstrijden niet hinderen met onze uit de kluiten gewassen Zodiac. De deskundige schipper kan dus geen rekening houden met een rug-vriendelijke route.
De volgende hoge golf dient zich aan. De boot komt bijna helemaal los van het water en klapt even later hard op het IJsselmeer. Met moeite kan ik de camera weerhouden van een salto mortale. 
Het is telkens de camera of mijn lijf. Ik vraag me af hoe het kan dat ik toch zit te genieten.
Mijn hand heb ik ergens tegenaan gestoten. Mijn linker wijsvinger bloedt als een rund. Vanaf het moment waarop ik de kleine snee zie, doet het pijn. Het feit dat de hand nat is, maakt het bloed dun en daardoor ziet het er behoorlijk dramatisch uit. Wat er precies is gebeurt weet ik niet. Opeens was al dat bloed er. 
Ik heb drie stukken zeem bij me om de lens droog te poetsen. Inmiddels kan ik ze alledrie uitwringen. De druppels van de lens vegen heeft geen enkele zin meer. En dan te bedenken dat ik het glas tussen het filmen door zo veel mogelijk heb afgeschermd met een plastik kap.
Na twee uur varen is de lol er wel een beetje vanaf. Mijn rug protesteert en zal dat de komende dagen blijven doen. Het geconcentreerd turen in de zoeker en alle pogingen om enigszins steady te draaien, ontregelen mijn evenwichtorgaan. Het geeft een unheimisch gevoel in mijn maag. Soep met een broodje zouden helpen.
Als we van boord stappen is er nog geen tijd om even bij te komen. Er moeten snel reacties worden opgenomen van winnaars en verliezers. Maar ik zal niet zeuren. Ik wilde dynamisch werk en dat heb ik gekregen.