lawaaipapegaai

De Meern. Een jaar of vijf geleden was ik totaal niet bezig met de vraag of ik een kind wilde. Laat staan met de consequenties van het vaderschap. Neem het me dus niet kwalijk dat ik toen zonder nadenken voor mijn neefjes Jasper en Ruben het beruchte Animal Band Keyboard kocht. Een klein onverwoestbaar orgel waar dierengeluiden uit komen, maar ook trommels, toeters en bellen. De heren vonden het overigens een zeer geslaagd cadeau, maar ik was blij dat ik de concertzaal na een uurtje weer kon verlaten. 
Op weg naar huis realiseerde ik me pas wat ik mijn zus had aangedaan. Zij -ook niet gek- verhuisde het kabaalspeelgoed binnen de kortste keren naar opa en oma en daar ligt het ellendige muziekding nu op de kast. Eens in de zoveel tijd smeken de neefjes of ze er mee mogen spelen en even later gaan opa en oma met de jongens op pad. Liever voor tien euro naar een speeltuin dan verplicht luisteren naar de herrie uit het cadeau van Ome Rein.
Inmiddels ben ik zelf papa en zijn ook hier in huis de penlight-batterijen niet aan te slepen. Dagelijks ondervind ik aan den lijve dat kleine kinderen het ontzettend leuk vinden om te spelen met plastik waar geluid uit komt. Want hoe zeer wij ook ons best hebben gedaan om het ventje voornamelijk speelgoed van hout te laten krijgen, Fisher Price konden we niet buiten de deur kunnen houden. 
Meneer heeft een babyradio waaruit één enkel hitje komt. Een vervelend kinderstemmetje zingt ons de hele dag toe. Anders horen we het geluid uit een kleine Europacupje, dat spontaan gaat juichen als je het optilt. En gisteren heeft hij voor zijn verjaardag een brandweerauto gekregen, die ons verblijdt met een sirene of de Radetzkymars tot de batterij leeg is. Om doodmoe van te worden.
Maar mijn grootste angst was dat mijn ouders of zus zo grappig waren om het Animal Band Keyboard in te pakken. Gelukkig kijken ze wel uit. Zoals iedereen die zelf kinderen heeft. Het meest irritante speelgoed krijg je van gulle gevers die totaal geen verstand van kinderen hebben. 
Alle ouders weten dat er altijd een moment komt, waarop je lawaaipapegaaicadeau’s terug kan verwachten. Ik dreig daar tegenwoordig ook gewoon mee. Zo heb ik vandaag nog ik een vriend beloofd dat zijn kinderen van mij een blokfluit of een konijn kunnen verwachten als hij geen verantwoord cadeau koopt. En dat helpt.
Art kreeg van mijn ouders en zus zandbakzand. Dankjewel! Daar heb je tenminste geen last van...