Bergen NH. De eerste foto die ik met mijn Canon IXUS 500 maakte en die bewaard is gebleven op de harde schijf dateert van 25 december 2004. Het is een kiekje van mijn vriendin, achter het stuur van haar auto, gemaakt om 14.13 uur. We waren op weg naar het strand. Dat kan ik opmaken uit de volgende foto’s in het mapje. Het was een zonnige dag en kennelijk had ik mezelf voor kerst een kleine digitale fotocamera gegeven. 5.0 megapixels was in vier jaar geleden nog heel wat en de 1GB compact flash kaart kostte meer dan zeventig euro.
Met die camera heb ik de wereld rond gereisd. Het apparaatje was twee maal in New York, in Duitsland, Maleisië, Monaco, Canada en Amerika. Op Texel, Vlieland en de Antillen. In Kroatië, Italië, België, Polen en meerdere malen in Engeland. Bij de Olympische Winterspelen in Turijn en in de Tour de France. In Australië, Turkije, Hongarije, en Brazilië. In Rome, Valencia, Boston en natuurlijk op de spannendste plekjes in ons eigen kikkerlandje.
Overal hing het toestelletje in een klein zwart tasje aan mijn broekriem. Mode technisch kan dat absoluut niet door de beugel, maar ik was wel altijd klaar om te schieten en dat heeft aardige plaatjes opgeleverd. Mijn privé-archief puilt uit. Van Schumacher tot Sinterklaas. Bettini en Boogerd. Zonsondergangen en zonsopkomsten. Pittoreske plekjes en smerige steegjes. Noem het op en ik kan het ergens vinden.
Vanaf 2005 houd ik een fotodagboek bij. Een mapje op de harde schijf, waarin ik elke keer als ik foto’s heb gemaakt, de mooiste of meest herkenbare kiek van de dag bewaar. Dat levert inmiddels een aardig beeld op van de hoeveelheid gekke plekken waar ik kom en van de avonturen die ik mag beleven.
Ook voor de weblog is zo’n compacte camera onmisbaar. Niet alleen om plaatjes te maken voor bij de praatjes, maar ook af en toe als geheugensteuntje. Als ik een plek of situatie wil onthouden, maar ter plaatse geen tijd heb om aantekeningen te maken, dan maak ik soms snel een foto.
Ik heb met die Ixus duizenden foto’s gemaakt. Het apparaatje is de klok een paar keer rond. De kleine camera is ook een aantal malen op de grond gestuiterd. Het klepje van de compact flash kaart zit al jaren vast met een stukje gaffertape. Maar nu ziet het er naar uit dat hij zijn beste tijd echt heeft gehad. De betrouwbaarheid is ver te zoeken. Soms maakt hij probleemloos foto’s, maar op andere momenten doet hij vreemd of helemaal niets. Een paarse streep boven in het beeld is meer regel dan uitzondering.
Mijn Ixus is dus inmiddels toe aan zijn pensioen. Alleen zou het prettig zijn als het apparaatje tot de kerst wil volhouden. Dan is er tijd en geld om een opvolger aan te schaffen. Voorlopig moet ik pappen en nat houden. De camera liefhebben en vertroetelen.
Met die camera heb ik de wereld rond gereisd. Het apparaatje was twee maal in New York, in Duitsland, Maleisië, Monaco, Canada en Amerika. Op Texel, Vlieland en de Antillen. In Kroatië, Italië, België, Polen en meerdere malen in Engeland. Bij de Olympische Winterspelen in Turijn en in de Tour de France. In Australië, Turkije, Hongarije, en Brazilië. In Rome, Valencia, Boston en natuurlijk op de spannendste plekjes in ons eigen kikkerlandje.
Overal hing het toestelletje in een klein zwart tasje aan mijn broekriem. Mode technisch kan dat absoluut niet door de beugel, maar ik was wel altijd klaar om te schieten en dat heeft aardige plaatjes opgeleverd. Mijn privé-archief puilt uit. Van Schumacher tot Sinterklaas. Bettini en Boogerd. Zonsondergangen en zonsopkomsten. Pittoreske plekjes en smerige steegjes. Noem het op en ik kan het ergens vinden.
Vanaf 2005 houd ik een fotodagboek bij. Een mapje op de harde schijf, waarin ik elke keer als ik foto’s heb gemaakt, de mooiste of meest herkenbare kiek van de dag bewaar. Dat levert inmiddels een aardig beeld op van de hoeveelheid gekke plekken waar ik kom en van de avonturen die ik mag beleven.
Ook voor de weblog is zo’n compacte camera onmisbaar. Niet alleen om plaatjes te maken voor bij de praatjes, maar ook af en toe als geheugensteuntje. Als ik een plek of situatie wil onthouden, maar ter plaatse geen tijd heb om aantekeningen te maken, dan maak ik soms snel een foto.
Ik heb met die Ixus duizenden foto’s gemaakt. Het apparaatje is de klok een paar keer rond. De kleine camera is ook een aantal malen op de grond gestuiterd. Het klepje van de compact flash kaart zit al jaren vast met een stukje gaffertape. Maar nu ziet het er naar uit dat hij zijn beste tijd echt heeft gehad. De betrouwbaarheid is ver te zoeken. Soms maakt hij probleemloos foto’s, maar op andere momenten doet hij vreemd of helemaal niets. Een paarse streep boven in het beeld is meer regel dan uitzondering.
Mijn Ixus is dus inmiddels toe aan zijn pensioen. Alleen zou het prettig zijn als het apparaatje tot de kerst wil volhouden. Dan is er tijd en geld om een opvolger aan te schaffen. Voorlopig moet ik pappen en nat houden. De camera liefhebben en vertroetelen.
Hier rechts naast heb ik wat foto's geplaatst die allemaal uit de 'good-old' Ixus komen.
prachtcamera! De ixus serie is nauwelijks veranderd in de hoop der jaren, en dat zegt wat over deze camera. Ik hoop dat je het red tot december.
BeantwoordenVerwijderenleuk die rode rokjes
BeantwoordenVerwijderenKnusse kiekjes!
BeantwoordenVerwijderenMss een ideetje om op je verlanglijstje voor Sinterklaas te zetten,hoef je niet te wachten tot de kerst;-)
groetjes Vivianne