de munt

Utrecht. Cedric van der Gun, de man die ik moet volgen tijdens FC Utrecht – Ajax, maakt een overtreding en krijgt een gele kaart. Het publiek van de Bunnik-side is het niet eens met de beslissing van scheidsrechter Luinge. Ze joelen en gooien alles naar het veld wat ze voor handen hebben. 
Maar daar ben ik...
Met mijn camera sta ik achter het doel van Ajax, om een eventueel scorende Cedric van der Gun te filmen. Net achter de reclameborden, ter hoogte van de lijn van het strafschopgebied. Zeg maar tussen het veld en de supporters.
Dit is niet mijn favoriete positie. Liever ben ik thuis. Of binnen. Je staat met de rug richting tribune en ziet dus niet wat er achter je gebeurt. Er zit weliswaar een gracht tussen, maar dat zegt niets. Ook hoor je voortdurend de spreekkoren. Die zijn niet altijd subtiel of grappig. Ik heb niets met het feit dat al die volwassen mensen er telkens weer ‘Joden, joden’ bij halen als Ajax in de buurt is. Voor mij hoeft dat niet.
Zojuist gooide nog iemand vuurwerk op het veld. Ik zag het op tijd, maakte een close-up van het rotje en schrok me nog een hoedje toen het ding eerder explodeerde dan ik verwacht had. De knal was ook harder dan ik had verwacht. Papier of kruitresten in mijn gezicht.
Maar nu is het publiek boos. Ik weet niet precies op wie. FC Utrecht speelt als een natte krant. Van der Gun maakte een overtreding. Luinge bestrafte die (terecht) met een gele kaart. Een speler van Ajax blijft lang op de grond liggen en het zou kunnen dat hij pijn heeft.
Dit alles steekt de trouwe Utrecht supporters achter me. De aanstekers, proppen papier, muntjes en pannenkoeken vliegen me om de oren. Vooral de pannenkoeken vind ik wel geestig. Ik zie voor me hoe die dikke mannen gisteren in de keuken hebben gestaan om voor de wedstrijd tegen Ajax pannenkoeken te bakken. Ludiek. Zeker nadat een Ajax supporter Marco van Basten uitschold voor pannenkoek.
De aanstekers en muntjes kan ik minder waarderen. Ze kunnen hard aankomen. Dat blijkt als ik een flinke tets op mijn hoofd voel. In een reflex laat ik het statief los en gaat mijn rechter hand richting het geraakte bolletje. Voor me zie ik een muntstuk van twee euro in het gras vallen. Er omheen een regen van aanstekers. Die raken mij gelukkig niet.
Het kan veel erger. Ik ken genoeg verhalen van bekertjes pis die naar cameramensen gegooid werden. Zelf heb ik ooit bij Feijenoord in een soort plexiglazen bushokje gestaan. Daar langs dreven de bakjes friet met mayonaise na afloop naar beneden. Het had me wel beschermd tegen een paar paraplu’s. En bij De Graafschap ben ik lang geleden een hele wedstrijd onder gespuugd door een paar verwende jongentjes. Geen suppoost die stond op te letten. Na die wedstrijd zat mijn hele jas onder de groene fluimen.
Nu probeer ik me weer te concentreren op van der Gun. Dat valt nog niet mee. Hij raakt geen bal. Als ik één kans heb, een overtreding en een paar acties, dan is het veel.
Straks na afloop van de wedstrijd ga ik het geld oprapen. Ik zie zo al drie, vier munten liggen. Die zijn voor mij. Het is een fooi van de kijkers van Studio Sport. Of misschien kan ik het beter zien als mijn gevarentoeslag. Dat is vandaag toch mooi vier euro zeventig.