Den Haag. Hoewel ik over de klussen die ik draai niet mag klagen, sluipt er ook in mijn agenda wel eens een opdracht waar je vraagtekens bij kan plaatsen. Wat dat betreft is er niet veel veranderd sinds ik zelfstandig ondernemer ben. Freelancers die opscheppen over hun vrijheid moet je lang niet allemaal geloven.
Soms valt het mee en soms valt het tegen.
Deze week had ik van een opdracht bepaald geen hoge verwachtingen. En dan druk ik me voorzichtig uit. Met een gezonde portie tegenzin reed ik naar Hilversum. Ik hield rekening met het ergste, zodat deze dag alleen nog kon meevallen.
Ik nam me voor er het beste van te maken. Deze positivo was niet gek te krijgen. Ik zou mijn stinkende best doen, proberen te genieten en zoveel mogelijk ideeën spuien. Het uitgangspunt was ‘aangevraagd worden’ voor een volgende keer.
Op locatie bleek al snel dat ik terecht was gekomen in een warm bad. Een geweldig enthousiaste en professionele ploeg werkte hard, maar ontspannen aan een grappig programma. De regisseur wist wat ze wilde. De productieploeg had alles onder controle, het tijdschema klopte en de catering was top. Geen van mijn vooroordelen bleef overeind.
Ik had me weer eens druk gemaakt om niets.
We hebben gelachen, mooie dingen gemaakt, grappige scènes bedacht én gedraaid. Practical jokes uitgehaald en weer keihard gelachen. Voor ik het wist was de dag voorbij.
Tijdens het avondeten -ja, waar maak je het nog mee dat je eten krijgt als de klus al klaar is?- bedankte het hoofd van deze productie de hele ploeg. Iedereen kreeg een klein cadeau. Het was de bedoeling dat we het tegelijk zouden uitpakken.
Daarna was het feest compleet.
Het kan dus toch nog. Er zijn wel degelijk producers die het helemaal begrijpen. Dit simpele geintje is wat mij betreft voorlopig ‘het beste idee van Omroepland’.
Hulde!
Soms valt het mee en soms valt het tegen.
Deze week had ik van een opdracht bepaald geen hoge verwachtingen. En dan druk ik me voorzichtig uit. Met een gezonde portie tegenzin reed ik naar Hilversum. Ik hield rekening met het ergste, zodat deze dag alleen nog kon meevallen.
Ik nam me voor er het beste van te maken. Deze positivo was niet gek te krijgen. Ik zou mijn stinkende best doen, proberen te genieten en zoveel mogelijk ideeën spuien. Het uitgangspunt was ‘aangevraagd worden’ voor een volgende keer.
Op locatie bleek al snel dat ik terecht was gekomen in een warm bad. Een geweldig enthousiaste en professionele ploeg werkte hard, maar ontspannen aan een grappig programma. De regisseur wist wat ze wilde. De productieploeg had alles onder controle, het tijdschema klopte en de catering was top. Geen van mijn vooroordelen bleef overeind.
Ik had me weer eens druk gemaakt om niets.
We hebben gelachen, mooie dingen gemaakt, grappige scènes bedacht én gedraaid. Practical jokes uitgehaald en weer keihard gelachen. Voor ik het wist was de dag voorbij.
Tijdens het avondeten -ja, waar maak je het nog mee dat je eten krijgt als de klus al klaar is?- bedankte het hoofd van deze productie de hele ploeg. Iedereen kreeg een klein cadeau. Het was de bedoeling dat we het tegelijk zouden uitpakken.
Daarna was het feest compleet.
Het kan dus toch nog. Er zijn wel degelijk producers die het helemaal begrijpen. Dit simpele geintje is wat mij betreft voorlopig ‘het beste idee van Omroepland’.
Hulde!
Een kinderhand is .......Marein
BeantwoordenVerwijderen4 dagen lopen zweten daar! Ben er 1 dagje niet bij en ik mis het feestje :-(
BeantwoordenVerwijderenGr. ;-)
Justin