bloggen voor beginners...

Utrecht. Athy leest sinds kort deze weblog. Ze is een blog voor zichzelf begonnen en wil zien hoe anderen het doen. Op mijn vorige ‘post’ reageerde ze enthousiast en nieuwsgierig als ik ben heb ik gelijk haar site bekeken. Zodoende kwam ik op het idee om ongevraagd een paar tips voor beginnende bloggers op een rij te zetten. 
Niet dat Athy het niet goed doet en al helemaal niet omdat ik het zo goed weet, maar om ervaringen uit te wisselen. Een kijkje in de keuken van mijn weblog. 
En om weer eens een bericht te plaatsen dat niet over baby’s gaat.

Het bijhouden van een weblog kost tijd. Bovendien kan bloggen verslavend werken. 
Wie het graag goed doet en zijn of haar trouwe lezers niet teleur wil stellen moet regelmatig met iets nieuws komen. Liefst dagelijks. In het begin is dat niet zo moeilijk, maar naar mate je langer blogt en al veel onderwerpen hebt besproken wordt het lastiger. Stoppen met een goedlopende weblog is geen optie.

Schrijven is een kwestie van doen. Vlieguren maken. Het gaat echt niet vanzelf. Soms staat een verhaal zo op papier, maar vaker is het een hele worsteling. Het schrijven van een simpel stukje kan soms uren duren.
Mij schieten de beste teksten te binnen als ik in bed lig, in de auto zit of net in bad stap. Eenmaal achter het toetsenbord heb ik geen idee meer wat ik nou verzonnen had. Of ik kan die ene briljante zin nog wel reproduceren, maar heb geen idee hoe het verder moet.

Veel lezers vinden lange lappen tekst op internet vervelend. Korte en bondige verhaaltjes doen het beter. Persoonlijk vind ik het lastig om me in te houden, maar ik probeer er wel op te letten.
Door regelmatig op een nieuwe alinea te beginnen zijn teksten beter leesbaar. Probeer zinnen niet te lang te maken. Wissel langere en korte zinnen met elkaar af. 
Stopwoordjes kunnen heel vervelend zijn. Telkens in herhaling vallen is ook irritant. Een uitgebreid synoniemenboek doet wonderen. 
Toch zie ik ook op mijn eigen weblog regelmatig dat ik woorden als ‘vaak’, ‘even’, ‘veel’. ‘snel’ en ‘ik’ veel te vaak gebruikt heb. Of dat hetzelfde woord vier keer terug komt in twee zinnen. 
Nalezen, nalezen en nalezen. Iemand die kritisch meeleest kan ook helpen. Ik sta altijd open voor adviezen, tips of verbeterpuntjes. Die krijg ik zelfs vanuit Australië aangereikt en dat is dan weer grappig.

Ik schrijf verhaaltjes eerst in een Wordbestand. Zo heb ik direct een dagboek voor later en een back-up als de internetverbinding wegvalt tijdens het ‘posten’. 
Ook kan ik in Word beter sleutelen aan mijn tekst. Lang leve spellingcontrole. Je kan het freubelwerkje even opslaan en later verder schrijven of een printje maken om rustig na te lezen wat je hebt gecomponeerd voor je overgaat tot plaatsing op het web.

Ik kijk de hele dag om me heen. De weblog heeft er zeker voor gezorgd dat ik beter oplet. Juist de kleine dagelijkse dingen zijn het leukst om te beschrijven. Het herkenbare. En mijn eigen stommiteiten zijn vaak dankbare onderwerpen. Vooral omdat het minder aardig is om over de domheidjes van anderen te schrijven. 
Er zijn schrijvers en webloggers die ik gebruik als inspiratiebron. Wanneer ik het even niet meer weet spiek ik bij mijn voorbeelden of ga ik met een boekje van mijn grote helden in bad zitten. Meestal is het writersblock dan snel verdwenen. 
Mijn favoriete webloggers zijn Frits van Eldik en Johan van Elk. Boeken die ik altijd binnen handbereik heb zijn onder andere van Martin Bril, Rob Kamphues, Michael Palin, Kluun, Giphart en een reisdagboek van Boudewijn Büch.

Tot slot...
Elke blogger moet zich voortdurend bewust zijn van het feit dat anderen meelezen. Veel mensen Googelen tegenwoordig op hun naam, dus je moet voorzichtig zijn en netjes blijven. Lang niet iedereen is gecharmeerd van free publicity. Soms is dat jammer. 
Het is aardig om een beetje te spelen met de waarheid. Een gebeurtenis net even mooier of erger te maken dan het was. Ik moet ook toegeven dat ik de weblog af en toe gebruik / misbruik om een mening te ventileren of om iets naar mijn hand te zetten. 
Het is de bedoeling dat de weblog in mijn voordeel werkt en niet dat ik er last mee krijg. Daarom moet de sfeer over het algemeen positief en luchtig blijven. Echt kritisch, heel open en super eerlijk wordt deze blog pas over 30 jaar.